Jak Małgosia drogę do serca Mili znalazła :)

no właśnie - to już bardzo poważne puk, puk...
co to za cisza, dopraszamy się wieści i fot oczywiście

Misiaczkową historię znam z autopsji więc od czasu do czasu czytam od deski do deski historię Milaska - zawsze mówię, że to lepsze od 007, horrorów sir Alfreda i wielu sensacji
wieści i fot

merdanko - Misiek
pozdrawiam - Misiowaty

Ło matko kochana!! Ale mnie tu do odpowiedzi wzywają

) A ja zagoniona jak głupia.. jak mi się uda do kompa przypiąć to szybciutko pocztę sprawdzam, zwierza czytam (na pisanie czasu brak) i lecę dalej.. ale nic to jeszcze chwila i odpoczynku odrobina będzie:)

Póki co to tak szybciutko i w wielkim skrócie z Milutkowego życia:
- Mili psem domowym jest,
- smycz gdzieś w domu leży,
- pola nasze "ukochane" ostatnio posiadają na stanie zająca, którego Mili z wielkią radością przegania z krzaków,
- na obcych w domu warczy

i szczeka

(zanim przemknie do garderoby

),
- ludzi, których zna rozpoznaje bezbłędnie i baaaardzo się cieszy (np. na widok mojej siostry czy mamy, które chcąc zaskarbić sobie serce straszaka mojego coraz to pyszniejsze kąski oferowały

- spacerki uwielbia

, zachowuje się jak koń wyścigowy albo chart na polowaniu.. normalnie mała ruda torpeda

Zdjęcia będą ale za niedługo. Póki co Idka na odczulaniu (na szczęcie nie na psa, na nieszczęście na kota - Czeczen na wakacjch u wilków

)

Pozdrawiamy Was Wszystkich gorąco

Jajć.... superowo... tak trzymać

na foty czekamy niecierpliwie

merdanko - misiek
pozdrawiam - misiowaty

Jestem i ja.Dołączyłam czytając od pierwszej do ostatniej strony, wciągając w nią moją rodzinę. BRAWO DZIEWCZYNY - JESTEŚCIE WIELKIE.

Na zdjęciu, gdzie Małgosia piwo reklamuje

- faktycznie rudo się zrobiło, czy też mi się troi w oczach?

To jest Gang Rudych

Atak klonów

.

J.Glinkowska - witam Cię równie serdecznie na Milaskowym topiku

i cieszę się, że udało Ci się przebrnąć przez te wszystkie strony najeżone nerwami od samego początku

Do dziś się zastanawiam jak nam się udało tę Rudą małpę upolować

Zdjęcia z atakiem rudych klonów zrobione były na wakacjach w górach, na wsi, gdzie każdy spacer jedyną dostępną drogą zaczynał się i kończył asystą różnych wiejskich ogonów uznających widocznie swą wyższość nad miastowymi tudzież chcących zachować się jak na prawdziwych gospodarzy przystało i pokazujących okolicę

Raz się trafiło dwóch kawalerów, których kolor sierści był zdecydowanie Milaskowy

Milutek jest obecnie wręcz ideałem. Zakochana w swoich ludziach bez pamięci, grzeczna, posłuszna do bólu, spełniająca polecenia nawet wydawane moim spojrzeniem

, zjada wszystko co się jej do miski włoży (ciotka Szantina mogłaby conieco w tym temacie powspominać i pewnie cieszyć się będzie, że Ruda głodna nie chodzi

) a że nie sprawia żadnych kłopotów to jeździ z nami gdzie tylko się da ją zabrać.
Każda przestrzeń jest dla niej miejscem najlepszym a każde ograniczenia swobody cały czas stresują choć już nie powodują sztywnienia mięśni.
Pies nawet się prawie zupełnie wyniósł z garderoby, ma swój własny wiklinowy kosz, w którym całkiem dobrze się czuje.

Zdjęcia, które dla Was zamieściłam niżej są potwierdzeniem, że sunia bawi się i cieszy ze swobody i towarzystwa jak całkiem normalny pies

Co prawda kiedy oglądałam te zdjęcia przeszła mi przez głowę myśl, że to nie mój pies tylko jakaś zjawa ale.. sami ocenicie

zdjatka superrrrrrrrrrrr i ten mlodziak tricolorek fantastyczny starsznie podobaja mi sie basety zwlaszcza wtedy iedy szczekaja (ton ich szczeku wprawia w drzenie szklanki)
Myziamy i z Kraka pozdrawiamy

Gorąco pozdrawiamy.Cieszymy się,że tak bez problemów bo aż natto ich było, - chyba wyczerpałyście zapas do końca i będzie już OK. A przed nami jutro zerówka w szkole u Jacka.

To lecę poczytać, bo już pewnie jakaś relacja z pierwszej lekcji zamieszczona na Błękitnym topiku?

Miło Cię widzieć, Jolu i u nas

Pozdrawiamy resztę Zwierzomaniaków równie gorąco

Dlaczego nic się nie odzywacie dziewczyny? Pozdrawiamy gorąco

Znowu Was długo nie widać i słychać. Czy wszystko OK?

Jola-Błękit napisał:

Znowu Was długo nie widać i słychać. Czy wszystko OK?

Zadziwiłaś mnie, powiem szczerze swym pytaniem.. Masz zdolności jasnowidzące?

No to opowiem: Mili miała pewnego rodzaju wypadek

W niedzielę wieczorem wyszła na spacer. I spotkała swojego ulubinego kolegę - jamnika Gutka. Oczywiście zaczęło się szaleństwo. Jak zwykle: Ruda goniła ile sił w łapach, jamnior stękał za nią błagając żeby zwolniła, bo mu łap brakuje

No i wpadli pomiędzy zaparkowane pod blokiem samochody. Ruda nie zdążyła zauważyć (albo wyhamować) wystającego ze zderzaka haka holowniczego

Jak rąbnęła (łbem chyba) tak z wielkim piskiem rzuciła się do nóg ale niestety w potężnym zamroczeniu..

Dosłownie leciała z łap. Nie była w stanie utrzymać równowagi. Przynieśli mi ją do domu, wstawili do garderoby.. pies ślinę w pyska toczy chlapiąc jęzorem na wszystkie strony.. próbuje wstać i jedzie pyskiem po podłodze jak długa.. żadna łapa nie chce psa słuchać..

Na to ja, z niezłą paniką w sercu, psa pod pachę, kluczyki od fury i gonię do weta.. A tu niedzielny wieczór, wet pewnie u rodziny za stołem, dodzwonić się nie mogę.. Pies dyszy.. Dzwonię do siostry i jedziemy do Jej koleżanki (też wetki), zajeżdżamy na podwórko, psa wyciągam z auta, każą mi ją postawić.. stawiam.. stoi

Nie przewraca się, nie dyszy.. ale na wszelki wypadek jedziemy do kliniki. Sunia dostała trzy zastrzyki (antybiotyk i jakieś przeciw zakrzepowe) i wracamy do domu..
Rżnęła się Ruda w koszyk, westchnęła dość głośno i.. spać poszła

Ja jakoś nie mogłam.. Cała ta sytuacja, wyglądająca naprawdę groźnie, wstrząsnęła mną okropnie.. I uświadomiła jak mocno ją kocham

Mam nadzieję, że uderzenie nie pozostawi śladów i ewentualny krwiak, który prawdopodobnie gdzieś się mógł zbudować, da się tymi lekami rozgonić.. Do dnia dzisiejszego nie widać po niej żadnych dziwnych zachowań ale jeszcze parę dni jest pod obserwacją.. Na wszelki wypadek..

Pozdrawiamy Was serdecznie