Dajana (ON) pragnie szczęścia-od str.15 jest już Da Janką :)

Zdjęcie Kira wypatrzyłam w internecie i byłam zainteresowana adopcją. Ale było już za późno / zdaje się, że ta oferta jest tam do tej pory? /bo Kiro znalazł dom.Wtedy właśnie Elza przesłała mi zdjęcia Dajany. Dalej już wiecie. Jednak bardzo chciałam go poznać. Wspaniały pies.

A z tymi zdjęciami to nie do końca tak. Splendorem, który tu na mnie spływa muszę podzielić sie z Edytą oraz z moja córką.

bela51 napisał:

A z tymi zdjęciami to nie do końca tak. Splendorem, który tu na mnie spływa muszę podzielić sie z Edytą oraz z moja córką.

Zdolna i skromna

DaJanka ma widać taką zdolność

Te trzy lata temu Iza i Adi przyjechali do mnie po dalmatyńczyka Boryska, ale zdecydowanie lepiej pasowali do Dajany i z nią wyjechali. Po tym nasza Aska trafiła na nią na allegro bodajże, ale że sunia miała już dom u Aski zamieszkała Diana bez oczka

Znaczy - DaJanka też zdolna bestia, jeno na poziomie metafizycznym

Szukając materiału dla Joli o psich głuchotkach znalazłam artykulik polecanego (przez AnJę bodajże) behawiorysty Andrzeja Kłosińskiego.

Źródło - "Mój Pies", luty 2008.

[link widoczny dla zalogowanych]

(jakość kiepska, bo nie dysponuję skanerem, a lampa aparatu powoduje odbicie :/ ale większość tekstu jest czytelna)

Późno trochę wstawiam te zdjęcia.

Wybaczcie.

Dla zainteresowanych wątek Kiro :
[link widoczny dla zalogowanych]

Myślę, że powoli na wszystko znajdzie się rada. Ja też nie sądzę aby mojego chłopaka zdjąć ze smyczy ale napewno długa linka - to nie problem do biegania i jednak jest kontrola. A poza tym macie tam Dziewczyny wspaniałego Jacka- przecież to na rzut kamieniem.Ja dziś w sumie z Romkiem jechałam 6 godzin. Ucałowania i wytrwałości.

Jesteśmy dzisiaj po pierwszej wizycie Pani Ani - zoopsychologa z Dąbrowy G.Mam głowę pełną porad, jak postępować z Janką, aby przede wszystkim zaczęla mnie zauważać na spacerze. Bo prawdą jest, że Janka na spacerach nie zwraca na mnie uwagi. Po prostu chodzimy razem na smyczy, tylko po przeciwległych końcach. Jest tyle do zrobienia, ze aż sie boję, czy podołam. Czego Janka sie boi, na razie nie udalo sie ustalic.
Pani Ania zasugerowala, ze moze to trauma wyniesiona z domu rodzicow Izy i Adama.Dlaczego Janka szczekala tam nocami, i gdzie spala. Chyba wiele pytan pozostanie na razie bez odpowiedzi.

Izuniu.Więc mamy podobny problem.
Jacek powiedział,że teraz cała nasza "robota" polega właśnie na tym o czym mówiła Ci psycholog- tzn.by pies nas zobaczył, wiedział że jesteśmy a nie żył swoim światem i tym co ma w swojej głowie. Nie wiem jak tłumaczyła Ci to pani psycholog ale Jacek twierdzi / wczytaj się w jego wypowiedzi u nas na forum/, że nie ma nic za nic. Dokładnie wygląda to tak, że nawet na miskę jedzenia trzeba zasłużyć mimo,że nam kochającym ogony się to w głowie nie mieści. Mam sporo wiadomosci od Jacka, które pogłębiam w codziennym kontakcie ale trudno jest mi to pisząc - przekazać. Jeżeli masz życzenie podaję Ci mój domowy nr. telefonu-0-43 6766488 zadzwoń, pogadamy ponieważ mamy te same wydaje mi się problemy a co dwie głowy to nie jedna- mamy także wsparcie specjalistów. Nie martw się bo ja mam sporo siły i damy radę.

. Będzie dobrze.

Iza,będzie dobrze

W końcu nie po to ,,napastowałam,,Pania zoopsycholog i Ciebie,żeby teraz wątpic w powodzenie tej akcji.Janka to mądra dziewczynka i szybko zorientuje sie,ze psie życie moze jeszcze wygladac całkiem fajnie.
Trzymam za Was kciuki

Izuniu. Jutro zadzwonię na komórkę to trochę pogadamy. Napisz kilka słów co teraz masz robić i jak ćwiczyć z Janką.

bela51 napisał:

Jest tyle do zrobienia, ze aż sie boję, czy podołam.

No dobra - z DaJanką Ty pracujesz, dodając jej pewności siebie, a kto z Tobą nad izowymi lękami popracuje?

Smakołykiem wskaże dobrą drogę?

Dobrze będzie dziewczyno, przecież nie od razu nie od razu Kraków zbudowano

Nie zamartwiaj się brakiem rezultatów, bo Twe rozterki, czy tego chcesz czy nie, widzi pies, brak Twojej pewności przenosi swe "macki" na i tak lękliwego przecież zwierzaka. Nos do góry. A między ćwiczeniami jakieś fotki pstryknij, bo brakuje tego byśmy tu zapomnieli jak wyglądacie

Wczoraj po raz pierwszy odpiełam Janke ze smyczy. Z duszą na ramieniu. Było to w parku na całkowicie PUSTEJ polanie. Rzucałam jej patyki i było całkiem, całkiem. Ten pies to wulkan uwięzionej energii. Biegała jak szalona za każdym patykiem, ale za każdym razem wracała do mnie. Oczywiście potem patyk zostawał przerobiony na wióry. Dzisiaj była powtórka z rozrywki. Myślę, że spacery staną się dla niej bardziej atrakcyjne. A przy okazji ja. Po skończonej zabawie, oczywiście znowu zapinamy smycz. Niestety w okolicy domu zachowanie Janki bez zmian. Niemniej cieszę się, że jakiś kroczek naprzód został zrobiony.

Izo, pamiętaj jednak o tym , że może przyjść załamanie. Przypominam, bo jest bardzo przykro gdy psiak wraca do punktu wyjścia a my stawiamy oczy w słup. Ja to właśnie w tej chwili przerabiam i dlatego Cię uprzedzam by nie było rozczarowania. Izuniu mądrzę się ale o tym napisał u mnie Jacek i dzięki temu jest mi łatwiej to przejść bo byłam uprzedzona o możliwości takiego zachowania u Romka. Oczywiście życzę cały czas postępów "do przodu" bo to napewno będzie miało wpływ i na Twoje samopoczucie. Jak zawsze ukochaj od nas Jankę.

Witam szczęśliwe ogonki i opiekunów
Ciesze się,że odważyła się Pani spuścić Dajanke ze smyczy.Pisałam,że będzie się pilnować,u nas też tak było na pierwszych spacerach.A patyczek jest super ratunkiem gdyby chciała gdzieś odejść sama.
Czytam wiadomości o Suni,ciesze się że jest Jej dobrze ..ale jest mi nadal ciężko.Brakuje mi Jej i tęsknię za Nią ogromnie.na dodatek nasza sąsiadka ma sunie taka jak DaJanka.Gdy Ją widze w sercu czuję ukłucie bólu.Tłumaczę sobie wtedy,że to było dla Tosi,która nie miała nawet oznak kataru odkąd nie ma z nami naszej Leydi-tak na nia czasem mówilismy.Niestety jak to się mówi coś kosztem czegoś.
Prosze ukochac DaJanke od nas..
Pozdrawiamy Iza Tosia i Adi

Jak tam dzisiaj minął Wam dzień? Czy było wszystko OK , może ponowiłyście udany spacer. Prędko odpowiadaj Izo

Jola-Błękit napisał:

Prędko odpowiadaj Izo

Jak to brzmi... pani Izabela ma w domu, zamiast komputera, szkolną ławkę ?

Pozdrowienia od całego stadka.

Najmocniej przepraszam za literówkę, Izuniu oczywiście proszę OPOWIADAJ a swoją drogą "pochwały godne" łapanie za słówka