Mały buldożek....

A nie zastanawiałas się Jnk,że ta pamięć,wspomnienia,miłość,to jest własnie to Niebo?

Tak, chyba tak... Ale wraz z ludzką, nietrwałą pamięcią, która znika wraz z odejściem człowieka, znika całe to Niebo. Przygnębiająca jest taka świadomość.

Ptysiaczku..to już tyle czasu.....

tak mi smutno.....

I tak będzie już zawsze, Lavinio. Ten smutek nigdy Cię już nie opuści. Będzie przybierał tylko rozmaite formy i stopnie natężenia - od rozpaczy, przez przygnębienie, po nostalgię i sentyment. I niech tak będzie, bo przecież Ptyś nie zasłużył na zapomnienie czy zdawkowe wspominki przy jakiejś nieważnej okazji. Za jakiś czas przestaniesz czuć wyłącznie smutek - zaczniesz przypominać sobie te wszystkie zabawne sytuacje z jego udziałem i one znowu - jak kiedyś - będą Cię śmieszyły. Ale nawet wtedy zazwyczaj będzie to śmiech przez łzy.

Lavinia
Ptyś zawsze będzie, nie odejdzie całkowicie, nawet jeśli w pamięci zatrą sie różne szczegóły..... coś przetrwa w materii
Pamiętam Ptysia, taką ociupinkę w moich dłoniach, za pazuchą mojego polaru - taką okruszynkę, która miała nadzieję na życie. Wydawało się, że może jednak się uda, ale niestety.........
A może to nie jest tak, że pamięć o kimś odchodzi wraz z nami, gdyby tak było to ludzki gatunek nie przenosiłby pamięci historycznej, więc jest ważne jak ukształtujemy nasze dzieci, czy jakoś oddziałujemy na najbliższe otoczenie........
Lavinio nigdy nie zapomnisz, tak jak nie zapomną Ci którzy nawet na chwilę zetknęli się z Ptysiem....
Misiowaty

dziś mijają 4 miesiące odkąd Ptysia nie ma tutaj...
jednak nie odszedł...jest ze mną, w moich myslach i wspomnieniach
i niech ze mna w ten sposób zostanie jak najdłużej.....

Ptysiowy

mój biały króliczku......