Toto-elegant,Gaja i wreszcie szczęśliwa Ira...Łuseńka za TM

no to czekamy na kaszubskie klimaty

Kaszubskie klimaty już wkrótce a póki co donoszę, że od dziś do niedzieli psia część naszego stada zwiększyła się o sztuk 1, czyli jest sztuk 3 a nie jak było dotychczas sztuk 2

. Dnia dzisiejszego, tuż przed godziną 9 rano został nam powierzony w opiekę piękny pies o wdzięcznym imieniu Borsuk. Pan Borsuka wyjeżdża na zasłużone wakacje, więc jego psiak, ku naszej radości zostaje na troszkę u nas. Borsuk jest staruszkiem, który został przygarnięty przez swojego pana niejako z ulicy, a właściwie ze schroniska, do którego to psiak z ulicy, na której został wypatrzony, trafił. Borsuk jest wyjątkowy i niepowtarzalny a jego imię jest jedynym słusznym, jakie mógł otrzymać. Czemu?? Ano temu:

Sądzę, że już nikt nie ma wątpliwość co do tego, że to imię jest najwłaściwsze.

Pierwsze zapoznanie Borsuka z naszym stadem odbyło się w środę. Spotkanie zorganizowaliśmy na neutralnym terenie, czyli w parku tuż koło naszego domu. Wszystko przebiegło pomyślnie

. Borsukowi nasze psiaki spodobały się bardzooo

, z każdej strony. Nasze ogony również nie wniosły sprzeciwu, co do obecnośći "Nowego". W mieszkaniu, do którego udaliśmy się po spacerze również nie wydarzyło się nic niepokojącego. Borsuk jak na szanującego się psa przystało, oznaczył teren kilkakrotnie

. Ira z racji swojej owczarkowatości pilnowała terenu oraz zasobów, tłumacząc Borsukowi co do kogo należy i jakie w tym domu panują zwyczaje. Totek strachulec wyraźnie starał trzymać się z daleka, no chyba, że akurat w pobliżu był ktoś za czyimi plecami można było się schować.

Obecnie sytuacja wygląda następująco:

Borsuk pilnuje drzwi, za którymi zniknął jego pan. Od czasu do czasu wsadza w te drzwi nos lub pomrukuje, powarukuje tudzież poszczekuje a nawet momentami wyje w ich kierunku nawołując swojego pana.

Ira pilnuje Borsuka, a Toto pilnuje pani lub pańcia.

Gaja ma wszystko w nosie.

Prosiak... hmmm... prosiak jest pilnowany przez Irę i Tota w przerwach, gdy te nie pilnują Borsuka. Ponadto prosiak nie wie, że ma nowego psa

.

Ja w przerwach pomiędzy pisaniem a pisaniem

zaglądam do Borsuka, a w momentach, gdy ten postanawia zmienić miejsce i po drodze obsikać ścianę, klatkę Iry, maszynę do szycia lub cokolwiek innego "tłumaczę" mu, że nie musi tego robić, ponieważ to chwilowo jest jego dom a w domu się nie sika. Moje tłumaczenia chyba jednak nie są przekonywujące i jak tak dalej pójdzie to pewnie spacery nie będą potrzebne

a ręczników papierowych braknie najdalej za godzinę. A tak poważnie to wydaje mi się, że sytuacja zmieni się po pierwszej nocy spędzonej z nami. Na razie biedny Borsuk jest mocno zdezorientowany sytuacją. Ach te nasz psiska

. Człowiek chciałby im pomóc, ale to nie takie proste wytłumaczyć psu, że jak się wychodzi to, to nie jest na zawsze tylko na..., no właśnie, na ile

Przecież one nie mają poczucia czasu, a już na pewno nie w takim ujęciu jakie my zwykliśmy przyjmować.

Marcin pracuje.

Generalnie nic wielkiego się nie dzieje. Mam tylko ogromną nadzieję, że Borsuk poradzi sobie z tęsknotą za swoim ukochanym panem

i nie będzie tego rozstania zbyt intensywnie przeżywał, a jego psie serce nie będzie zbyt mocno cierpiało

.

Dobrze, że mamy w domu choć jedną psią kobietę. Będzie kogo adorować, no i może bół rozłąki nieco zelży.

Żeby adorować, trzeba dobrze wyglądać

.

No nic, zobaczymy jak będzie się rozwijała sytuacja. Mam nadzieję, że z upływem dni Borsukowi będzie coraz łatwiej.

Dołączył: 17 Mar 2007

wiata napisał:

od dziś do niedzieli

do niedzieli, ale tej 23 sierpnia

Ale fajny Borsuk

Na pewno po nocy z Wami, góra dwóch przestanie znaczyć teren i poczuje się mniej zdezorientowany

Trzymam kciuki

Ma bardzo ciekawe i ladne umaszczenie. A co do aklimatyzacji, jak zaobserwowalem u wszystkich psiakow ktore goscily tymczasowo w naszych prograch, przebiegala ona bardzo szybko. Mysle, ze pomaga troche w tym obecnosc psich pobratyncow z ktorymi mozna wspolnie broic i bawic sie.

A ja z innej beczki - masz piękną maszynę

Szyjesz?
A Borsuczek bardzo mi przypomina rodzicowego Amorka - śliczny staruszek

Dołączył: 17 Mar 2007

Blink napisał:

Ma bardzo ciekawe i ladne umaszczenie. A co do aklimatyzacji, jak zaobserwowalem u wszystkich psiakow ktore goscily tymczasowo w naszych prograch, przebiegala ona bardzo szybko. Mysle, ze pomaga troche w tym obecnosc psich pobratyncow z ktorymi mozna wspolnie broic i bawic sie.

Już mu trochę lepiej - zjadł, trochę pospał, zaczął przychodzic na zawołanie. Nawet pojęczał, jak Bogusia z Irą na spacer poszła.
Ale znaczy dalej

Dołączył: 17 Mar 2007

Karolina napisał:

Szyjesz?

uu, to niebezpieczny temat

Achhh cudny Borsuk, nie dość że uwielbiam niskopodłogowce to jeszcze to umaszczenie, ale do Gabi pasuje

Umaszczenie faktycznie Gabulcowe

.
Borsuk jest cudny

.

A co do szycia to faktycznie temat jest drażliwy, może kiedyś opowiem. Ta maszyna tak gwoli wyjaśnienia dawno już nie była używana i nie wiem czy jeszcze funguje, kiedyś należała do moich rodziców, teraz jest u nas w domy, bo lubię starocie i nie mogłam znieść faktu, że się marnuje stojąc w pustym domu po babci przez nikogo nie doceniona.

Bogusiu i na co Ty liczysz? To przecież sprawa kilku godzin i będzie po wszystkim z tą aklimtyzacją.Właściciel Borsuka wiedział przecież komu powierza swego ogonka- prawda? Tylko,żebyś nie poszła z nim spać bo na koniec Borsuk nie będzie chciał wogóle wrócić do swego prawdziwego domu

Jolu, to czego pragnę najbardziej, to oddać szczęśliwego i pogodnego Borsuka właścicielowi ze słowami: Było wszystko dobrze, nic złego się nie wydarzyło.

Borsuk przestał znaczyć już po pierwszej nocy. Jego samopoczucie jest raczej dobre. Co najważniejsze ma apetyt, chętnie chodzi na spacery i przebywa w naszym towarzystwie. Jest bardzo mądry. Na spacerach zawsze idzie w kierunku przystanków autobusowych, z których do nas przyjechał. Pewnie sprawdza, czy jest już tam jego Pan. Nas już też polubił. Gdy wracam do domu, nawet po krótkiej nieobecności, cieszy się na mój widok, merdając przy tym ogonkiem i kręcąc pupką. To fantastyczne, zobaczyć błysk ożywienia w oku staruszka. Borsuk jest naprawdę kochanym psem

. Wczoraj byłam z nim na działce u moich rodziców. Psiak zachowywał się wzorowo, choć raczej nie skorzystał z możliwości swobodnego spacerowania. Wolał siedzieć jak najbliżej człowieka, no chyba że człowiek

postanowił się przemieścić, to dreptał w ślad za mną. Urocze psisko. Dobrze radzi sobie z rozłąką. Tylko rano idzie pod drzwi i przez moment cichutko wyje. Przytulam wtedy jego pyszczek i tłumaczę, że jeszcze tylko trochę. To pomaga mu się wyciszyć. Psy wyczuwają emocje i myślę, że spokój jakim go staramy się otaczać pomaga mu w tych trudnych momentach. To co dla mnie najważniejsze, to fakt, że Borsukowi jest u nas wyraźnie dobrze. My lubimy jego, On lubi nas a i reszta stada jest wyraźnie zadowolona z jego obecności. Wczoraj wieczorem Ira i Borsuk drzemały sobie przy nas ogon w ogon a dziś wymienili pierwsze psie buziaki. Toto też już oswoił się z nową sytuacją i od czasu do czasu ucina sobie z Borsukiem "pogawędkę". Gaji bardzo podoba się taki pies, którego można spokojnie obwąchać, obok którego można spokojnie przejść i nie pogoni. Prosiak wciąż chyba nie jest świadomy obecności Borsuka

.

Przecież mówiłam,że nie mogło być inaczej.Psy doskonale wyczuwają dobrych ludzi- prawda?

Borsuk ma się już zupełnie dobrze. Choć z pewnością nadal tęskni, nie wyje już rankiem pod drzwiami. Dzisiaj dla odmiany obudził mnie rano głośnym szczekaniem. Czemu

Ano temu, że się chłopakowi przypomniało, iż na koty się pyszczy

. Zdziwienie Gaji, nie miało końca

, bo jak to możliwe, że ten spokojny staruszek, nagle ją tak ochrzania...
Ponadto Borsuk ujawnił swoją pasję. Jechać w gości, przyjąć gość, to jest to co Borsuki lubią najbardziej i nie sądzę by chodziło tu o gwar towarzyszący ludzkim spotkaniom, a raczej o ilość rąk, które mogą głaskać. Przedwczoraj zabrałam Borsuka do moich rodziców - podobało się. Dziś odwiedziła nas moja przyjaciółka z córą - podobało się. Wizyta sprzed kilku dni na działce moich rodziców również otrzymała opinie pozytywną..., a jutro, jutro może też się gdzieś wybierzemy. Zwłaszcza, że Borsuk chętnie dotrzymuje mi towarzystwa w czasie samochodowych wypraw.