Jak uśmiechnięta Kita własny domek znalazła :)

..i znowu cicho u Kitki,a my tu z Donkiem ciekawi jesteśmy jak życie u Was płynie?Kitulec dalej daje wam "popalić"czy trochę sie uspokoiła?

Przepraszam moi mili, ze nic nie pisałam. Problemy natury osobistej dawały mi mocno w kość

Ale nie martwcie się, Kity przez to nie zaniedbywałam:) Ostatnio bardzo wypiękniała. Sierść ma puszystą, kręconą, błyszczącą... Prawdziwa królowa:) Chyba jej się trochę przytyło;D Alle to tylko dodaje jej uroku. Już nie daje nam się we znaki:D Leży sobie dystyngowanie z założoną łapka na łapkę, albo biega jak szalona za Karolinką

Karolinka uczy ją tańczyć, co nie zawsze jej się podoba. Jej uszy mówią (postawione, jak czujki na boki): ok, ok, ale żebyście wiedziały, że robię to, bo was kocham...nic poza tym... Bezczelnie podstawia się do głaskania. Nie odejdzie, jak nie dostanie swojej porcji pieszczot. Klatka została zaakceptowana. Teraz jest to dom Kity (moze niezbyt efektowny, ale gdy przychodzi pan z gazem można ją tam zamknąć, coby tyłka mu nie wygryzła

)
Wyobrażacie sobie?

Kita potrafi zachowywać się, jak pies obronny:D
No i, oczywiście pies łowny... Pewnie Gosia się ucieszy...szczególnym powodzeniem ciesza sie tu koty haha:D Może sobie Pufkę od niej wypożyczę

I mieszkamy sobie spokojnie, w cztery... Aż dziwne, ze pies też jest płci żeńskiej a najdziwniejsze, że ujada głównie na panów... w średnim wieku dodajmy... pod wpływem napojów wyskokowych...albo i nie. Nie ma reguły

Bardzo kochamy naszego psa. Kiedyś nie wyobrażałam sobie życia z psem a teraz bez psa...Jednak warto w życiu eksperymentować

Pozdrawiam
Ela

Ha! Wiadomo, że eksperymenty są podniecające i kształcące. Ja taką metamorfozę przeszłam po pojawieniu się w moim życiu pierwszego kota. Też zaczęłam dzielić czas na "przed Papugą" i "po Papudze"

Ela napisał:

No i, oczywiście pies łowny... Pewnie Gosia się ucieszy...szczególnym powodzeniem ciesza sie tu koty haha:D Może sobie Pufkę od niej wypożyczę

Za-pom-nij

Skąd w ogóle TAKI pomysł do głowy Ci przyszedł?

Przeciez po takim spotkaniu Kita nie byłaby już nigdy tym samym psem - zaczęły by się nocne koszmary, lęki jakieś, strach przed własnym cieniem, i wszystko przez jednego malusiego ciuciusia, co to ma czorta za skórą

Po ośmiu miesiącach przerwy - w końcu odwiedziłam Kitunię!

I Elę w domowych klimatach oczywiście też

Kitka... ach

Mówię Wam - CUDO! Przepiękna sierść, psina pachnąca wspaniale (może poza pyskiem

, ale mam odruchowy instynkt samozachowawczy dzięki mojej Kacprowej

). Praktycznie ją zjadłam, a na pewno zacałowałam totalnie

Faktycznie dziewczynie troszkę ciałka przybyło - Aska, normalnie oczami duszy widziałam jak z zadowoleniem kiwasz głową

Ani przez chwilę psina nie przestawała być w szczęśliwym ruchu, każdą okazję wykorzystując na podtykanie siebie do miziania

No spójrzcie, nie macie serc połamanych jak na nią patrzycie?!? Przecież nie da się w Kicie nie zakochać

"Pańcia gotuje mi jedzonko, wiesz?!?

Będziemy jeść!

"

"A może pomiziasz po brzuszku?

" - oczywiście na takie zaproszenie leciałam z wyciągniętymi łapkami momentalnie

"O - Ela tu jesteś! Daj rękę, daaaaj! Będziemy się tulić, co?

"

"Bo wiecie... jak mnie moja ukochana Ela dotyka to ze szczęścia przestaję myśleć... aaaaaach....

"

"A jak ja przepadam za moimi dziewuszkami!

" - Michaliny podczas mej wizyty nie było, ale za Karolinką Kitka wodziła wręcz oczami, tu dodatkowym "stymulatorem" był psi cukierek w dłoni

"Chodź ciotka - zobacz jak w dłoniach Karoliny jest suuuuuper!"

"Normalnie boooosko...

"

Gdy Karolina zaczęła się ubierać - Kita poleciała ją zaraz namawiać na wspólny spacerek

A namawiała całą sobą

Po założeniu obroży ze smyczką pies był już totalnie wpatrzony w drzwi

A jak się przyjrzycie to dostrzeżecie adresówkę, którą Kitka dumnie nosi

No i na zakończenie nie mogło zabraknąć fotki pięknej, puszystej kitkowej kity

MałGośka napisał:

Po założeniu obroży ze smyczką pies był już totalnie wpatrzony w drzwi

A jak się przyjrzycie to dostrzeżecie adresówkę, którą Kitka dumnie nosi

Oczywiście, że dostrzegłam

! Brawo!

Kitka slicznie sie usmiecha!!

Widac jak psinie dobrze u swoich ludzi

Jeeeny, MałGośka, TAKIE zdjęcia bez uprzedzenia?

Toż to szok emocjonalny

Te uszka cudnie postawione, ten uśmiech rozkoszny, nie no, wymiękam, odpadam... szczęśliwam po prostu

W tej euforii Eli wybaczam te miesiące milczenia

(Oby się nie powtórzyło

)

MałGośka napisał:

Ale ona się zmieniła! Szczęście aż wypływa tymi pięknymi uszkami... Idę ryczeć.

nasze cudo jest codowne

i przytyło troszkę

Widać teraz, że imię Kitka było dobrane nie tylko z powodu puszystego ogonka

W swoim kochającym domu Kitka rozkwitła

i wypiękniała nieziemsko

Ma oryginalne pióropusze na uszkach, które teraz wyglądają niczym kitki - tylko kokardki wiązać i podziwiać

Do tego takie ma zawadiackie spojrzenie - promienieje szczęściem

Elu

Sliczne foty - wdzieczny obiekt do fotografowania. Oczywiscie prosimy o jeszcze.

No i kolejna stara-nowa, cudowna historia. Kitka jest niezwykle urodziwą panienką. Szkoda tylko, że postanowiła zrobić wszystko co w jej mocy żeby pod nieobecność ludzików mieszkać w klatce. Widać doświadczenia z przeszłości odcisnęły na jej psychice piętno.

MadziA napisał:

nasze cudo jest codowne

i przytyło troszkę

Troszkę

geba napisał:

Sliczne foty - wdzieczny obiekt do fotografowania. Oczywiscie prosimy o jeszcze.

Jeszcze? To chyba za kolejne 8 m-cy

Prościej byłoby tu Elę spróbować zciągnąć, by sama o swej piękności opowiedziała... Ale z góry zaznaczam - ja się tego "zciągania" nie podejmuję, Ela mnie w ogóle nie-słu-cha!