Reksio - nieśmiały ONek

Czterodniowe opóźnienie w raportowaniu na temat Reksia to skandal! Małgośka, opuściłaś się niemożliwie!

Niedługo pewnie usłyzymy,że Reksio otworzył lodówke i zrobił wszystkim sniadanie..

Powodzenia Reksiu!

Reksiu, Aniu i Marcinie

super

nie żałujcie mizianek Reksiowi

psiaki po przejściach bardzo łakną odmiany ale o bagaży złych doświadczeń nie jest łatwo zapomnieć

więc przemawiajcie, przytulajcie, miziajcie Reksia......... i co tam wymyślicie, tak bez umiaru

merdanko od Misia

pozdrowienia od Misiowatych

Najnowsze wieści od Reksiowych ludzików

Bardzo skrótowe - bo smsowe

Ania Marcin, 09 Lis 2005 napisał:

Piesiu super, odżywa, zrobił się ciekawski i towarzyski, nawet zaczął szczekać

Ale nadal tchórz co do obcych i nowych sytuacji.

Wow! Reksio szczeka

chcemy jeszcze

mało

za mało

merdanko
Miś i Misiowaci

A nie dało by się namówić Ani i Marcina na samodzielne pisanie?Przecież nasza wieluńska rodzinka jest jedna jedyna w swoim rodzaju( czytaj totalnie zakręcona) i my tak strasznie lubimy nowych ludków

No bo od Reksia nie będziemy jeszcze wymagać samodzielnego

jesteśmy za - Miś i Misiowaci

chcemy więcej wieści

chcemy powiększenia rodziny - wieluńskiej

merdanko
Miś i Misiowaci

Ależ ja sama bardzo chętnie bym ich tu zobaczyła

Na razie Ewa ich "molestuje" telefonicznie o maila do mnie, więc pozostaje nam cierpliwie czekać

Jak tu w końcu trafią bedą mogli sami przeczytać jak bardzo są oczekiwani

Witam!

Tak się zbierałam do napisania i zbierałam, a dziś z ciekawości weszłam na stronkę i czego sie dowiaduję? Że Reksiu to całkiem gorący temat i już wszyscy wszystko wiedzą, nawet to co pisałam w smsach

No ładnie, wieści niesione na tym forum są szybciej niż wiatrem

W takiej sytuacji nie było co zwlekać tylko czym prędzej się zarejestrować, bo aż wstyd

No więc spieszę z wieściami o waszym (a teraz juz również naszym) ulubieńcu.

Po pierwsze nie wabi sie już Reksiu, bo nikt już tak na niego nie woła. Jego prawdziwe imię jeszcze się nie objawiło więc wszyscy wołają na niego po prostu Misiek. Hmmm może już mu tak zostanie

Psiątko ma się coraz lepiej ale nie było tak od razu. Ten spacer po mieszkaniu o którym w waszych postach mowa był tylko pierwszego dnia, chyba właśnie w poszukiwaniu kryjówki. W miarę dzielnie zniósł kąpiel chociaż próbował nawiać z wanny. Za to jak tylko drzwi się otworzyły to czmychnął mokry do sypialni ślizgając się po panelach. Tam też początkowo znalazł sobie miejsce, a dokładnie w osłoniętym kącie pod stołem i prawie z tamtąd nie wychodził.
Żeby wyprowadzić go na spacer trzeba było wejść pod stół i tam założyć obrążę ze smyczą i Miśka ugłaskać

Po chwilowym głaskaniu decydował się na wyjście po czym zaraz wracał i na nowo trzeba było wciskać się pod stół, znów głaskać i zachęcać do wyjścia. Czasem parokrotnie cały zabieg był powtarzany.
Okropnie smutne było to jak bardzo się wszystkiego boi. Jak ktoś obcy obok przechodził szarpał albo kładł się, nawet posikiwał co nadal mu się zdarza sporadycznie ze starchu. Do nas przyzwyczaił sie w miarę szybko ale odważny był tylko pod stołem. Nawet jeśli z ciekawości wychylał nos to w momencię gdy się zbliżaliśmy do niego wciskał się pod stół. Oczywiście jadł też pod stołem

Ożywiał sie jedynie na spacerach gdzie za to bardzo ciagnął i ze mną robił niemalże co chciał (i nadal często robi - za mało siły hihi), Mąż sobie radzi lepiej

jego też bardziej słucha. Najlepsze spacery to te po północy gdy jest cicho i spokojnie

Mijały dni i Misiek ożywiał sie troszku bardziej choć większość czasu nadal spedzał pod stołem i słabo reagował na zaczepki patrząc na nas smutnymi oczkami. Po jakimś tygodniu jednak zaczął okazywać radość na nasz widok mocno walac ogonem w sąsiadujaca szafę, dajac łapę a nawet dwie naraz

i nastawiając brzuszek do głaskania. Nie muszę już chyba nawet pisać jaką radość nam tym sprawiał jak też każdym przejawem poprawy, bo to oczywiste...

Zaskoczył nas za to pod koniec drugiego tygodnia jak się okazało że piesiu podczas naszej nieobecności dokazuje na małżeńskim łożu hih

Hmmm no i co tu zrobić jeśli się nie chce mieć nadmiaru włosów na pościeli? Oczywiście należy się z tym liczyć przygarniając zwierzaczka ale można próbować to ograniczyć. Stwierdziliśmy że spróbujemy zakończyć okres ochronny dla psa pod stołem i przeniesiemy legowisko z sypialni do części dziennej mieszkania i zobaczymy co z tego wyniknie. Ale o tym juz w nastepnym poście. Powiem tylko,że cześć dalsza będzie jeszcze radośniejsza. Pozdrowienia dla wszystkich miłośników eksReksia i innych czworonogów od szczęśliwej rodzinki

Witaj Raven_ka

Gorący temat, bo my tu wszystkie wieluńskie psy traktujemy jak własne

Reksio, tfu, Misiu w małżeńskim łożu

chciałabym to zobaczyć

On na pewno potrzebuje sporo czasu, bo to jeden z największych wieluńskich smutasów, ale tym więcej radości daje Wam każdy przejaw zaufania i miłości.
Z niecierpliwością czekam na kolejne relacje

będa wieści od futrzaczka

Witaj Raven_ka

....mam nadzieję,ze jakieś fotki zobaczymy?

Mało z krzesła nie spadłam

Nie wiedziałam, że potrafię czarować i moje pobożne życzenie zmieni się w zupełnie realny prezencik w postaci reksiowo-miśkowych ludzików

Raven_ka - super Was wreszcie poznać osobiście

I..tego...ekhm... żądamy dostępu do kolejnych informacji! Jak tu teraz do pracy wrócić - w takiej niepewności, hę? Aaaaaaa!

No ja też kcem więcej i zdecydowanie prosimy o foty

Mój Reksio ukochany, mój wirtualny podopieczny, więcej, więcej, więcej, prooooszę

Witaj

Biedny pieseczek - tyle lęku w sercu. Ale pod troskliwą opieką zapomni o wszystkim

z pewnością.

P.S. Fotki są n i e z b ę d n e