Przedziwne losy Pokera-Maksa(drastyczne,ale koniec radosny)

Może niektórzy z Was pamiętają sprawę suni ON-ka skatowanej przy torach kolejowych... W listopadowy niedzielny poranek 2004 r. Ewa dostała zgłoszenie od kolejarzy, którzy zobaczyli uwiązanego psa - gdy suńkę odnaleźliśmy po długich poszukiwaniach - okazało się, że jest skatowana do tego stopnia, iż nie jest w stanie się ruszyć

Ktoś ją tam przyciągnął, bił kijem tylko w głowę (zakrwawiony kij leżał obok) aż strzaskał czaszkę, wybił oko i najprawdopodobniej uciekł spłoszony przez przejeżdżający pociąg. Sunia - przecudna, młodziutka - na nasz dotyk reagowała machnięciami ogona

Nie byliśmy w stanie jej pomóc - wetka ją uśpiła, by ukrócić tę niewyobrażalną mękę... Choć policja wezwana na miejsce tej zbrodni była nie mniej wstrząśnięta (jeden z policjantów aż się popłakał) - drań, który zabił to wspaniałe zwierzę nie został złapany.

Wcześniej w Ewy ramionach zmarł pies postrzelony ze śrutówki przez dorosłego już syna nauczycielki biologii (więc teoretycznie osoby kochającej zwierzaki i tę miłość wpajającej młodym ludziom - w tym własnym dzieciom).
Chłopak został skazany na grzywnę.

To tylko niektóre z przypadków okrucieństwa na jakie potrafią zdobyć się ludzie. Zresztą wystarczy, że popatrzy się na naszych podopiecznych by stwierdzić, że każde w mniejszy lub większy sposób zostało przez kogoś skrzywdzone. Czemu Lutek przyciska się do ziemi choć ogonek chce mu się urwać? Czemu Aiva ma w tak młodym wieku zwyrodnienia stawów i kręgosłupa? Czemu spora część psów boi sie machnęcia nogą, wymachu ręki, podnoszonego kija? Czemu są przerażone lub agresywne? Przecież nie można tego tłumaczyć za każdym razem genami!

A wczoraj... wczoraj robiłam zdjęcia Pokerowi... Wątek adopcyjny założę mu później, tu może być zbyt emocjonalnie

Spójrzcie w Pokerowe oczy. Pies tak skrzywdzony - a zadziwiająco łagodny i jakby z losem pogodzony. Ma ok. 1,5 roku - to psie dziecko jeszcze biorąc pod uwagę jego rozmiary. Błąkał się po podwieluńskiej wsi - Toporowie - ok. 2 tyg. Lgnął do każdego auta - pewnie ktoś go porzucił... W tych okolicach to niestety często się zdarza - psy są porzucane, przywiązywane. Może to okolice powodują - bliskość rzeki, lasy.
To tam słychać również... strzały. Kłusownictwo nie jest jak widać w tych rejonach rzadkością.

Co się działo z Pokerem - możemy się tylko domyslać. Może sam przyszedł ufny do osoby, która go zawołała, a może po prostu ktoś dostrzegł rude psisko w krzakach? Nie ulega jednak wątpliwości, że stał się żywym celem, tarczą sportową

Ewa nie miała problemu z zabraniem do schroniska obolałego niesamowicie psa, Pokerek nijak się nie sprzeciwiał... Pan doktor wyjął z jednej z ran korek - niech żyją zabawy korkowcem! Poker dzięki czyjejś radosnej bezmyślności ma trzy rany postrzałowe - jedna w lewym fafelku i dwie w szyi. Rana, z której wet wyjął korek była na wylot - można było tam palec włożyć!

Dziś, po zabiegu i narkozie, po lekach i okazanej mu miłości - Poker wyglądał dobrze, p. Krysia przygotowała mu rosółek z ryżem, to pewnie od dawna pierwsze porządne jedzonko.

Wierzę, że Poker odzyska siły i zdrowie, rany się zagoją - i będziemy mu szukać prawdziwego, normalnego i kochającego domu.
Ale czy znajdziemy drania, który go tak skrzywdził?
Czy ta osoba ma świadomość czynu jaki popełniła i cierpienia jakie zadała ufnemu zwierzakowi? Czy to się kiedyś skończy?!?

(z emocji nie zrobiłam zdjęcia całej pokerkowej postaci - jest dużym, pięknym psem...)

Mój Boże... co to się dzieje...

Jak można być takim bezdusznym...

To naprawde straszliwe, jacy ludzie są okrutni...

Jako ze Malgosia nie ma w pracy mozliwosci wejsc na zwierza to zacytuje to co mi przeslala poprzez email.

MałGośka napisał:

No to wiemy już nieco więcej.
To jednak nie był "korek" tylko gumowa kula używana w broni policyjnej…

Całe zdarzenie miało miejsce najprawdopodobniej w czwartek 22-go kwietnia ok. 22-giej – wtedy słyszano te strzały. W piątek Poker został znaleziony przez ludzi spoza okolic na ich działce (chyba budowlanej) – nie wiedzieli co z cierpiącym psiakiem zrobić, byli odsyłani od jednej osoby/instytucji do drugiej i dopiero w sobotę pod wieczór do Pokerka dotarła Ewa.

A psisko jest cudne – bez żadnego problemu daje sobie opatrywać bolące przecież rany, jest łagodny nie tylko wobec ludzi ale i psów. Do tego wygląda, że mieszkał w domu – bo nie załatwił się w kuchni (tam przebywa na rekonwalescencji) tylko czekał grzecznie na wyjście, choć bardzo chciało mu się siusiu…

Zaczynamy również szukać mu domu!

MałGośka napisał:

Czy ta osoba ma świadomość czynu jaki popełniła i cierpienia jakie zadała ufnemu zwierzakowi?

Jeżeli ma taką świadomość, to jak może z tym żyć ?!

Uważam, że taką świadomość ma, o czym świadczą trzy rany postrzałowe, więc nie był to raczej nieszczęśliwy wypadek.
Jak może z tym żyć? Obawiam się, że taki pseudo czlowiek nie ma żadnych wyrzutów sumienia i jedynie sroga kara może go powstrzymać. I bynajmniej nie powinna to być grzywna.

Pokerku, mam nadzieję, że szybciutko wrócisz do zdrowia i znajdziesz najwspanialszy domek na świecie

ja nie wiem czy ma świadomość, czy ma co kolwiek w bezmózgiej czaszce...może szansą jakąś są dzieci...może takie pogadanki jak Szantina robi...heh

Przecież to jest straszne... A psiak taki piękny...

Jak się czuje Poker?

Poker czuje się w miarę. Jest bardzo spokojny, unika kontaktów z innymi psiakami. Siedzi w stodole przy wyjściu i grzeje się w słoneczku lub siedzi pod schodami. Jest smutny, ale pozwala się głaskać. Jak widzi chłopaków to merda wesoło ogonkiem. Bardzo lubi, gdy ktoś głaska go, a on schyla główkę i mruży oczka. Tylko strasznie wyglądają te rany. Są zaropiałe. Chłopak chodzi co dwa dni do weterynarza. Mam nadzieję, że wyjdzie z tego. On naprawde chce żyć

MadziA napisał:

Bardzo lubi, gdy ktoś głaska go, a on schyla główkę i mruży oczka.

Mogę prosić o pogłaskanie w moim imieniu?

człowiek do mnie strzelał jak do tarczy.
człowiek zadał mi ból.
byłem jak zabawka, jak przedmiot.
ból fizyczny ciężko znieść...
ale najstraszniejszy jest ból samotności...
przerażenie...niepewnosć...
cierpienie psa, którego nikt nie kocha, który prócz ran nie ma nic!
Może to niewiarygodne, ale z samotności można umrzeć.
A ja nadal chcę ufać ludziom..tylko czy mam po co żyć i w co wierzyć?

Pozwól mi być psem.
Pozwól mi być Twoim psem.
Pozwól mi być.

Znowu łzy... nie potrafie zrozumieć, jak można krzywdzić kogokolwiek - nieważne, czy psiak, człowiek, czy inna żywa istota...

Kaerjot- oczywiście
zawsze głaszczę tu psy z pełną miłością i wiedzą, że wiele byście dali by to zrobić...
A Poker... on tak bardzo chce żyć, ale ból jest gorszy. Nie umie się uśmiechnąć. Ale jest dla mnie postępem to jak merda ogonkiem do chłopaków

Wierzę, że te rany nie zagrożą mu- są zewnętrzne, jednak jeden korek przebił mu policzek i ma dziure nieprzyjemną. Dodatkowo ma straszną szyję- skóra wisi i widać te cholerne rany.
Ale i tak jest bardzo miły i opanowany po tych wydarzeniach.
Najwspanialsze jest to, że uspokaja mnie, ból znosi w ciszy, stara się ukryć co czuje- a mam wrażenie, że najchętniej wylałby na świat wszystkie smutki.
Góra spokoju- tak mogę go określić

Wiersz bardzo smutny...

Ktoś mądry na dogomanii napisał, że najgorszą karą dla tego rodzaju zwyrodnialca byłoby, gdyby kiedyś zrozumiał, co uczynił i musiał przez resztę swojej nędznej egzystencji żyć z tą świadomością. Czego życzę także "tutejszemu" psychopacie i wszystkim innym dręczycielom zwierząt. Z całego serca!

A gdyby była potrzebna pomoc finansowa dla naszego biedaczka, proszę niezwłocznie o info.

To nie był człowiek, to jest skurwysyństwo! Sorry, ale nie umiem inaczej!

Gosia, napisz, czy są potrzebne jakieś leki!