Moje kolejne schroniskowce

Asiu, widzę, że Baszka już wygoiła brzuszek

Baśka jest stworzeniem przeuroczym

. Czujna i pozornie groźna dla obcych - dla nas słodziak i pieszczoch. Najchętniej wpakowałaby się na kolanka i domagała głaskania.
Brzuszek zagojony, tylko jakaś nitka jeszcze wystaje

(to się wytnie

).

I w tym wszystkim najokropniejsze jest to, że kiedyś była psem bitym.
Jak wzięłam w rękę rurę od odkurzacza, to ona o mało nie zabiła się uciekając, to samo z każdym większym przedmiotem wziętym do ręki

. Podniesiony głos to pełzanie na brzuchu w stronę drzwi

.

Pewnie trochę to potrwa, ale mam nadzieję, że zapomni.
Zastosowana terapia to pieszczoty, zabawki, spacery i super smaczna micha

No i Wołga... pies ideał. Nie wiem czy to taki egzemplarz, czy to charakterystyczne dla ON-ków. Nie odstępuje mnie na krok, zagląda w oczy, waruje przy nogach, wkłada głowę pod ręce. Uwielbia zabawy piłką (zamordowała już trzy), biega za patykiem, zna komendy.
Jest taka zrównoważona, oddana i "ciepła". Nie mam pojęcia skąd wzięła się w schronie w maju 2005 r., ale jest mi strasznie źle jak sobie pomyślę, że przez dwa lata psiego życia trwała w jakimś takim nieistnieniu. Dopiero ten okropny stan w jakim się znalazła, zwrócił na nią czyjąś uwagę

.

Najważniejsze, że jest już ok. Są kochane

ML napisał:

Też mnie powalają te jej skarpetki

Jakby od zupełnie innego psa były

Albo jakby przed chwilą wapno mieszała

W sumie u Asi budowa trwa więc kto wie..

No... stolarz miał zacząć podłogę 2 m-ce temu, zaczyna w poniedziałek i przysięga na wszystko, że skończy przed świętami

Nie martw się! Baśka jest młoda, w miarę szybko zapomni o złych przejściach i zrozumie, że patyk w dłoniach człowieka służy do zabawy, nie do katowania. Choć powinnaś być przygotowana na to, że jeszcze dłuuuuuugo, może do końca życia, pewne straszne przedmioty będą się jej strasznie kojarzyły i będzie starała się zejść im z drogi. Ja się musiałam nauczyć, że po wejściu do mieszkania parasol należy w miarę dyskretnie odstawić w kąt i udawać, że go w ogóle nie miałam w rękach. Fakt, Dżekson uznał w końcu, że stojący w kącie na parasole parasol jest przedstawicielem martwej natury i jako taki nie stanowi żadnego zagrożenia, ale parasol wchodzący razem ze mną do domu, albo parasol wychodzący z nami na spacer - ręka, noga, mózg na ścianie, ratuj się kto może

!

A podniesiony głos do dzisiaj jest traktowany jako przejaw furii Wielkiego Boga, którego można przebłagać jedynie czołgając się z obłąkanym strachem w oczach.

Nitka wystaje z Baszki ? O rany, aby się co nie rozpruło !
A tak poważnie, to przykre, że Baśka przeszła taką traumę. Najgorsze zawsze są te rany na psychice, one najdłużej się goją

Strach i przerażenie najtrudniej zapomnieć ...
Psa głodzonego, czy nawet w jakimś stopniu schorowanego, znacznie łatwiej wyprowadzić na prostą.
Najtrudniej jest właśnie z bitymi i poniewieranymi psami, które straciły przynależną sobie pewność siebie.
Za to każda najdrobniejsza nawet przemiana zachodząca w zachowaniu takiego zaczynającego wierzyć we własne siły psa cieszy najbardziej

i daje najwięcej satysfakcji opiekunowi.

Wołga - psi ideał, pokochała Cię za przywrócenie jej do życia.
Na tych zdjęciach ze schronu wyglądała koszmarnie, taka skulona, bez nadziei

, aż ciarki przechodzą.
Całe szczęście, że ten straszny czas już nigdy nie powróci.

Czy one nie są o siebie nawzajem zazdrosne względem Twojej osoby?
Sabinka, jak wspomniałaś, głównie poleguje. A pozostałe trzy dziewczyny - wszystkie chodzą za Tobą, czy teraz głównie Wołga ?
Diankę to nie denerwuje ?
Coś te Wasze dziewczyny niespotykanie zgodne

Oj wiem i ja coś o czołganiu się

Smużyna na zawołanie TZ'ta jakimś takim innym głosem, też zaczyna się czołgać. Albo gdy TZ ja zawoła, to pełznie w jego kierunku i w połowie drogi wywraca się na plecy pokazując poddańczo brzuszek

Też bała się kijów i paraosli, szczególnie w rękach obcych mężczyzn.
Ale optymistycznie zaświadczam, że to mija. Pies otoczny miłością i codziennie zapewniany, że nic złego już go nie spotka a przeszłości tak naprawdę nigdy nie było - zapomina.

Tylko TZ w kasku z zasłoniętą przyłbicą wywołał w psie zmieszanie

Najpierw zaczeła szczekać i ujadać na TZa

a potem gubiąc tylne odnurza dała susa pod stół do kuchni

Myśle, że jak już zajażyła, że to TZ się kryje pod tą czarną kopułą, było jej głupio bo doczołgała się do niego i wywaliła brzucho do głaskania, zaczepiając łapką gdy się przestawało miziać tą część psiego ciałka

Karolina napisał:

Tylko TZ w kasku z zasłoniętą przyłbicą wywołał w psie zmieszanie

Najpierw zaczeła szczekać i ujadać na TZa

a potem gubiąc tylne odnurza dała susa pod stół do kuchni

No, Karolina, proszę Cię! Kto robi psu takie coś okropne?! W kasku z przyłbicą?

Na turniej rycerski niech się TZ wybierze łaskawie, zamiast straszyć Bogu ducha winnego czworonoga!

Jak mój domowy TZ włożył podczas jakichś porządków kapelusz swojego ojca i wziął teczkę do ręki, to Kapucyna mało nóg nie pogubiła i na wirażach tył jej zarzucało jak rasowej wyścigówce! A potem tylko wyściubiała zza winkla wytrzeszczone z przerażenia oczy wielkości latających spodków. A bądź co bądź jest kotkiem wychowywanym bezstresowo wśród ludzi noszących rozmaite nakrycia głowy i fasony toreb.

jnk napisał:

A bądź co bądź jest kotkiem wychowywanym bezstresowo wśród ludzi noszących rozmaite nakrycia głowy i fasony toreb.

Nie licząc mini stresów w postaci ściągnięcia jej na głowę psiego kawalera i dwóch małych kocich braci

A na poważnie..serce mi się kraje przy myślach o przeszłości psów. Mój doberman panicznie bał się nóg...Niedźwieź miał blizny na łapach...a i tak moim zdaniem lekkie życie mieli w porónaniu z innymi przedstawicielami gatunku

Oj, smutno się tu znowu zrobiło, a ja mam taką teorię, że niektóre psy są po prostu z natury bardzo ostrożne i ich wylęknienie w niektórych życiowych sytuacjach nie wynika ze złych doświadczeń, tylko z owego ogólnego lekkiego wycofania wobec świata zewnętrznego. Na przykład Dżekson uznaje spacer za zakończony, kiedy niespodziewanie rozbłyśnie lub zgaśnie uliczna lampa. No, przyznacie chyba, że trudno zakładać, iż był bity czy też kopany przez latarnie! Z kolei mój ojciec nie może zrozumieć, dlaczego Dżeko na spacerach wciąż spogląda w górę. Rozumiałabym, że obawia się nagłego nalotu dywanowego, gdyby był psem przybyłym z terenów Bośni czy Chorwacji lub z Iraku. Ale Bałkany były w ogniu dziesięć lat temu, a z Iraku chyba by nie dobiegł pod Wieluń.

Tak więc zakładam, że oprócz źle doświadczonego przez ludzi psa jest po prostu typem stworzenia dmuchającego na zimne

Czego i innym psom tutejszym i nietutejszym szczerze życzę

jnk napisał:

Oj, smutno się tu znowu zrobiło, a ja mam taką teorię, że niektóre psy są po prostu z natury bardzo ostrożne i ich wylęknienie w niektórych życiowych sytuacjach nie wynika ze złych doświadczeń, tylko z owego ogólnego lekkiego wycofania wobec świata zewnętrznego.

Fajnie by było, gdyby tak było

Ciekawe czy Baśka dziś obchodzi Imieniny

Tak, czy owak, życzenia złożyć można.
Basieńce - właścicielce najpiękniejszych skarpetek - uśmiechniętego pysia i wesołych iskierek w oczętach życzą gorzowiacy

To jest Szarlotta.

Zabrałam ją 21 marca tymczasowo na święta do domu. Została.
Jej wątek na dogo.

[link widoczny dla zalogowanych]

Witamy Szarlotkę na Zwierzu

i mocno łapki zaciskamy za zdrówko rekonwalescentki

Aśka, no nie bądź niedobra

Żadnej, nawet mini relacyjki o całym babińcu?

Kochana Szarlotta

, będę śledzić jej losy na dogo

Asiu, pomna Twoich niegdysiejszych uwag

powiem jedynie

Czytałam wątek Waszej nowej domowniczki na dogo. Cudowna psina o niezwykłym imieniu...
A jak reszta domowników przyjęła Szarlottłę