Gutek, kocury i ja

Wysłany: Nie 12:44, 29 Mar 2009

Martusiu - ściskam Cię mocno.

Nie wiem, jak Ty, ale ja wierzę, że nasze zwierzęta nie odchodzą. Tylko zmieniają formę... materialno - energetyczną. Podobnie zresztą jak ludzie. Nie sądzę, aby nasz Stwórca aż tak się nami bawił, żeby zrobić z nas marionetyki i spokojnie obserwować, jak żyjemy, cierpimy, chorujemy, płaczemy, walczymy, zabijamy się itd. Musi mieć to wszystko głębszy sens. I jeśli w tej chwili nasz umysł nie jest w stanie ogarnąc tego sensu to nie znaczy, że go nie ma.
Martusiu - ja też z przerażeniem obserwuje starzenie się Smużynki. Niedawno odkryłam siwe włosy w jej brwiach i również jakieś mętnienie, ledwo zauważalne, w oczkach. Czas płynie nieubłaganie. Ale nie matrwy się tym, tylko korzystajmy ile się da w tej chwili ze wspólnie dzielonego czasy i przestrzeni

Wysłany: Nie 12:53, 29 Mar 2009

Bardzo wspólczuję

Wysłany: Pon 11:16, 30 Mar 2009

Nie było mnie tu bardzo dawno.

Gutek, moje Słoneczko... Pomogłam mu odejść w sobotę. Przegraliśmy z nowotworem w mózgu, zdiagnozowanym zaledwie miesiąc wcześniej. Szukaliśmy tej diagnozy od listopaa, nie wiedziałam, że będzie taka ostateczna.

Tak strasznie za Nim tęsknię.

Trzymaj się, Słonko..

Tak bardzo współczuję... trzymaj się