Hektorek - niewielki psiak o wielkim sercu

Misowaty - Ty wogóle powinieneś dziś zostać ozłocony

Wiecie kochani ile km za jednym zamachem, przy tej paskudnej pogodzie, pokonał nasz forumowy mężczyzna?!? Chyba z 800

Po prostu z szoku wyjść nie mogę, że tak wszytko pieknie poszło - tylko Misowaty pewnie ledwie na oczy patrzy

Mantis - piiiiiiiiiiiiiiiisz!

"forumowy mężczyzna" - no, no, no.... tego jeszcze nie było

A co do tych ochów, achów - bez przesady, chociaż MałGośka doskonale wie, że to była wielka improwizacja. No ale najważniejsze że się udało - nie można było dopuścić, żeby Hektorek dalej czekał, no i Mantis też.

Tych kilometrów było troszkę mniej .......... chociaż warunki jazdy niezbyt ciekawe, ale Hektorek dotarł.
Merdanko - Misiek
pozdrowienia - Misiowaty

Stanowczo protesuję

Ochy i achy jak najbardziej uzasadnione

Misiowaty, nie dość, że cały dzień w podróży, w fatalnych warunkach pogodowych, to nawet nie dał sie zaprosić na kwadransik, żeby choć chwileczkę odpocząć

... a dlaczego? Bo spieszył się do "wójka" Kity, żeby sprawdzić co ze zdrówkiem Misiulka.

Misiowaty, jesteś wielki, wielki serduszkiem

A nasze zaproszenie zawsze aktualne

Dwunożny Czupur był baaardzo zawiedziony, że wujka nie poznał

Rozumiem, ale bardzo żałuję, na Twoją cześć Misio był na tapecie

Nie wspomnę o innych atrakcjach

które dzieci same przygotowały, bo takiego wujka ze świecą szukać. I wcale to nie był komplememnt, tylko... prawda

Hektorek śpi

Mantis napisał:

Hektorek śpi

Po raz pierwszy od lutego na własnym terenie, a chyba po raz pierwszy w życiu...we własnym domku

Ja pierdziu!

! Też miałam cichą, cichuteńką nadzieję, że miejsce Wielkiego Już Nieobecnego nie będzie zbyt długo puste (miejsce w dom oczywiście, bo w Waszych sercach tej pustki pewnie bardzo długo nic nie zapełni

. I miałam nadzieję, że to będzie jakieś psie nieszczęście. Obojętne, czy z Wielunia czy z innego przytuliska dla psiaków, ale miło, że to właśnie Hektor stał się wybrańcem.

A Wikulcowi proszę przytrzeć wrednego nosa - na nowo przybyłych starych przyjaciół się nie warczy!

Misiowaty, proszę nie gadać głupot. Jesteś wielki i już. Ukłony dla pana!

Jnk, masz rację, długo nic i nikt tej pustki nie zapełni, właściwie to ta pustka bedzie zawsze i pewnie kiedyś zapadłabym się w rozpaczy i żalu, ale teraz, kiedy mam świadomość, ile psiego nieszczęścia wokół... tak jak bardzo mądrze powiedziała Amie... one nie mają czasu... tak, nie mają czasu na moje użalanie się nad stratą Brucia, który zawsze w moim sercu będzie tym jedynym, niepowtarzalnym... teraz mam świadomość, że nie mam prawa do egoistycznej żałoby w samotności, a to że Hektorek jest z nami i będziemy go bardzo kochać, już kochamy, wcale nie umniejsza żalu z powodu odejścia mojego misia cudnego

A że to akurat Hektor... kocham go od zawsze, teraz mam szansę mu to okazać.

Ech, Mantis! Gdyby wszyscy ludzie tak mądrze myśleli!

Nocne ogonów rozmowy...

Hektorek przytula się do Pańci i mówi wszystkim dobranoc

Po prostu nie wierzę...

- to z tej radości oczywiście...

Kiedy on sie bawił ostatni raz?!?!? Aaa!

Szczypię się - i to nadal trwa... ale wciąż trudno mi w to uwierzyć...

Mantis

Ale Wy jesteście

Takie wiadomości trzymać w tajemnicy.
Ja też cichutko pomyślałam o tym co wszyscy

, Mantis

Mantis - pisz szybko jak minęła pierwsza nocka.....

Patrzę na zdjęcia i oderwać się od nich nie mogę.....rany ale ogony dobrały się.....2 kudłacze,2 wieluniaki i ....ech....

bosze... jaka jestem szczęsliwa...

jaką on ma na tych zdjęciach szczęśliwą mordkę

Wiecie co CUDA SĄ. NIe wiem jakos zawsze jak czytalam to Hektorek sam i sam i nikt sie nie interesowal mordziakiem. Zawsze taki smutny. A tu dzieki kochanemu Misiowatemu w ciagu kilku chwil taka metamorfoza. Normalnie ciesze sie ajk dziecko oczywiscie na klawiature mi cos z nosa kapie. Ech czytaja takie zakonczenia schroniskowego rozdzialu w zyciu mozna jeszcze wierzyc w ludzi. Mantis Misiowaty

Ze szczęścia

Ale przyznam sczerze, że nie odgadłam u kogo znalazł swoje miejsce

no po prostu nie załapałam, ze na zdjęciach jest z Wikulcem

Asiu, tak jak wspomniał Misiowaty, to się działo na wariackich papierach i toczyło tak błyskawicznie, że to trzymanie w tajemnicy nie było aż tak trudne

No dobra, nie będe ściemniać, Mikołaj nam zabronił paplać, coby mu prezentu dla Zwierzomaniaków nie zepsuć

A nocka z pewnością nie była monotonna

Troszkę pospały, potem się poganiały, i znów spały. Na usprawiedliwienie Wikulca, żeby nie było, że taka jędza z niej straszna... Hektorka nikt nie nauczył jak się postępuje z kobietami, żadnych róż, czekoladek...

Kiedy nie zachowuje się jak macho jest wszystko w porządku.
No i mamy mały problem (żeby nie było za cukierkowato

) Hektor nie lubi Julka

do Tamlina podchodzi, obwąchuje, merda ogonkiem, a Julka tylko zobaczy i ganiatyka. Może wyczuwa, że Julek się boi, bo Tamlin nie boi się niczego i nikogo

A jak się rano Hektorek cieszył jak tylko wzięłam smycz do ręki

Wikulca trzeba dlugo namawiać, żeby dała sobie obróżkę włożyć, czasem woli paskuda ze spacerku zrezygnować.
Jednak Hektorka wykąpałam, na dworku dziś cieplej, a po nocy z tym zapachem...

Ależ był grzeczniutki

Pańcia fajtłapa zapomniala ręczniczka zabrać, wyszlam z łazienki a ten bidulek nawet wyjść z wanny nie próbował. Wikulec już by czmychnął i meblom robił prysznic

Hektorzyna śpi, a ja chyba królewną się troszke muszę zająć, nie chce żeby się poczuła w jakimś stopniu odrzucona.

Buziaki dla wszystkich, dziękuję za tyle ciepłych słów

Nie jestem wielka ani wspaniała, nie mogłam postąpić inaczej.