Bokserek Radek-nie widzi ludzi, ale kocha ich straszliwie...

hehe mówisz Filipka

On jest tylko spokojniutki... jak je

Czytam o Radziu i ... nie wiem co napisać. Ewo - ukłony

Mam nadzieję, że p. Ewa tutaj zagląda, a może kiedyś skusi się i sama coś nam napisze?

Na razie jednak musicie zadowolić się moimi relacjami

p. Ewa napisał:

Radek coraz lepiej aklimatyzuje się w nowym domu. Śpi spokojnie, nawet pochrapuje, co chyba oznacza, że czuje się bezpieczny, u siebie. Apetyt ma wilczy! Pałaszuje 4x dziennie 1/3 dużej miski. Dzięki Faro z Dogomanii nawiązałam kontakt z jednym z najlepszych psich dietetyków i mam nadzieję, że będą konsultacje. Swoich rad nie szczędzi nam też pani, która prowadzi szkolenia psów. Wczoraj była kąpiel wykonana profesjonalnie, w lecznicy!

Dzięki niezastąpionej Zu możemy sami oglądać Radka w kąpieli

Jak widać - choć najszczęśliwszy raczej nie był

- to cierpliwie znosił wszystkie zabiegi

Jak to Zu określiła - czas na ułożenie fryzury

A tu już standardowe objawy psiej radości PO-kąpielowej

Asia - opisana na stronce (czy forum) jest ok. połowa naszych psów.
Teoretycznie mogę wrzucić parę fotek i opis "pies, młody, przeszłość nieznana, szczekliwy" - ale czy o to chodzi?

I choćby próbowała cudów dokonywać - nie jestem w stanie zdziałać więcej

Czas ma tendencję do kurczenia się nie rozciągania niestety... zwłaszcza jeśli chodzi o schroniskowe sprawy

Ale Radzio ma minkę... "aaa, maaamooo, co oni ze mną robią

ach, co tam, facet jestem, wytrzymam

"

Cudo nasze kochane

Pieczę realną nad Radziem i wsparcie dla p. Ewy stanowiła joaaa z dogomanii. Tak opisała wizytę u naszego podopiecznego:

joaaa; 27 Cze 2006 napisał:

Radek ma się dobrze, nabrał więcej mięśni, ładnie chodzi na smyczy.
Spokojnie wącha sie z obcymi psami, jeżeli one sa grzeczne.
Z suczkami podobno

, aż za bardzo!
Jeżeli chodzi o scysję z panem, to wieści były nieco przesadzone. Pan chciał podstępnie zabrać Radkowi jedzenie, które Radzio właśnie zwymiotował na swoje posłanie.

Radek pewnie czuł się nie bardzo; jedzenie jego, posłanie jego, a tu obcy pan chce mu to zabrać. No więc warknął na pana, ale go nie ugryzł, nawet nie złapał.
Pan niestety ma teraz dystans do Radka, który wyraźnie chciałby, żeby pan go pomiział. Cóż, wszystko wymaga czasu.
Mam nadzieję, że jakoś to się ułoży, bo na razie Radek jest jeszcze krótko u Pani Ewy, nie wiadomo jakie miał przeżycia, na razie widać ,że był bity.
Poza tym psy w tym wieku mają tak jak ludzie swoje dziwactwa, gorsze dni.
Radek ma czasami kłopoty z przewodem pokarmowym, dostaje tez krople do oczu, ponieważ wsadził sobie kolec w oko.
Ale wygląda bardzo dobrze, chcociaż Pani Ewa mówi, że posiwiał.
Ja tego nie zauważyłam.
Zdjęć mało, bo było strasznie gorąco, a na dworze złapał nas deszcz.

Jednak Radek z czasem coraz częściej ujawniał zachowania agresywne wobec swojego Pana... Razem z joaaa próbowałyśmy zaradzić jakoś pogłębiającemu się problemowi, który zaczynał powolutku p. Ewę przerastać

Ostatecznie zdecydowałyśmy z p. Ewą, że Radek przejdzie kastrację - ogólny stan zdrowia był bardzo dobry, Radek był przebadany na wszystkie strony, problemy jelitowe skończyły się po wykryciu i pozbyciu się lambii. Oczywiście - wiadomo było, że ryzyko w jego wieku jest spore, ale problemy z zachowaniem Radzia były coraz większe... On sam nawet nie zdawał sobie sprawy z zaistniałej sytuacji - spędzał po prostu szczęśliwy czas ze swoją ukochaną pańcią, powolutku zapominając o przeszłości.

Zabieg odbył się dwa tygodnie temu.
Radek go nie przeżył

Radziu... ['] ['] [']

[']['][']

Aż nie wiem co powiedzieć - myślałam, że odszedł po prostu ze starości

Dobrze, że miał dom

[*] [*] [*]

Czy wiadomo, dlaczego Radek nie przeżył operacji, tak konkretnie, jaki narząd nie wytrzymał. Może to być ważne przy podejmowaniu podobnie poważnych decyzji w przyszłości.

A ja z kolei mam wątpliwość co do słuszności decyzji o kastracji. Jestem gorącą orędowniczką tego zabiegu, niemniej jednak mam wrażenie, że jego cudowne socjalizujące właściwości są czasami przeceniane.

Mój weterynarz zobrazował mi to bardzo prosto.

Po pierwsze: Jeśli kastracji poddany jest młody osobnik płci męskiej (wszystko jedno czy jest to pies, czy mężczyzna) - istnieje tym większe prawdopodobieństwo, że straci zainteresowanie o podłożu seksualnym sukami oraz przestanie przejawiać zachowania agresywne wobec psów im wcześniej zabieg został wykonany. W trakcie życia (psiego czy ludzkiego) zachowania o podłożu seksualnym czyli hormonalnym utrwalają się w psychice i w późniejszym wieku nie zostaną "wytępione" przez zabieg sterylizacji, ponieważ stały się immanentną cechą osobowości, nie podlegającą w tak dużym stopniu gospodarce hormonalnej.

Po drugie: Relacje z ludźmi nie mają podłoża hormonalnego (bronienie swojego terytorium i pożywienia także), więc sterylizacja niczego tutaj nie jest w stanie zmienić. Jedynie w procesie szkolenia i żmudnego wychowywania można stymulować psie zachowania w pożądanym kierunku.

Tak więc... nie wiem, czy decyzja o sterylizacji Radka była do końca przemyślana i skonsultowana z behawiorystą

Tak mi przykro... ['] ['] ['] Pociesza fakt, ze nie odszedł w schroniskowym kojcu...

Mokka - właśnie nie wiem, może z czasem p. Ewa będzie mogła o tym porozmawiać.

Jnk - w życiu mało co bywa czarno-białe. Nie jestem nieomylna, ale obawiam się, że razem z joaaa zrobiłyśmy co można było w tej sytuacji - stąd moja z p. Ewą decyzja o kastracji.

Dzięki jnk właśnie o tym myślałam nie chcąc mówić....choć częściowo jednak hormony się wyciszą, ale zyski i straty trzeb rozliczyć