Babcia Kama - już w SWOIM domu, w Niemczech :)

KAMA
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

Do tej pory byłam przekonana, że nie trafi do nas mniejsze zwierzątko niż Fredzik...

Kamcia - zwana również Babcią

- jest miksem pinczerka, ma ok. 12 lat, i trafiła do nas dokładnie 22-go listopada wraz z córką Perełką. Ich dotychczasowa pani właśnie zmarła, a pozostawionymi pieskami nie miał się kto zająć... Obie suńki były niesamowicie zestresowane, widać było, że zupełnie nie rozumieją tego co się właśnie stało

Ich pani była starszą, ok. 80-letnią kobietą i niestety Kama stanowiła dla niej źródło zarobku

Sprzedawała jej dzieci, a fakt, że Perełkę urodziła niespełna rok temu jest dla mnie wręcz przerażający... Po Kamci widać, że jej organizm jest wyeksploatowany - rola "fabryczki" szczeniąt nie przyniosła jej nic dobrego...

Kama nie ma ząbków, ma bardzo wyciągnięte sutki, dziwne guzy/zgrubienia na ciele, wyłysienia...

Jej córcia Perełka miała również widoczne problemy skórne, wyłysienia... Była jeszcze delikatniejsza... "Była", bo krótko po oddaniu jej do schroniska osłabione stresem psiątko zmarło

Kama jest więc teraz samotnym, najmniejszym wieluńskim pieskiem.
Dni spędza zakopana w kocyk, warcząc na wpadające na nią w zabawie szczeniaki (większe zazwyczaj i cięższe od naszej Babci). Dziś z rozpędu próbowała się bronić również przed moim palcem - bo jak inaczej głaskać tak malusi łebek niż jednym palcem? - i ugryzła ostrzegawczo

Hmm... gdybym nie widziała, że to miało być ugryzienie, nie wpadłabym na to, bo złapanie samymi dziąsłami przez tak malusi pyszczek nie było odczuwalne

Kamusia zaziębiła się nieco, więc dość długo leczyliśmy jej kaszel, jednak ogólnie pogodziła się z trudami schroniskowego żywota... Ma swoje posłanko (karton z dykty wymoszczony kocykiem), które umieszczone w biurowym zakątku stanowi dla niej azyl i chroni go przed innymi jak może

Dziś mój palec na jej maciupkim łebku był przyjęty z radością

Uwielbiam tę naszą Babcinkę

, spać już nie mogę od dłuższego czasu przez nią - zwłaszcza odkąd odszedł Hermanek

Wyobraźcie sobie więc moją radość i szok, gdy dziś, po powrocie ze schroniska przeczytałam wiadomość, że...

Oooo nie! Jeśli się uda, jeśli Kamuśka da radę, to wtedy Wam napiszę, dopiero wtedy

A Wy tu już wiecie co robić, nie?

Dołączył: 26 Mar 2007

Jakto co ,trzymać kciukasy

Jasne, że wiemy! O to:

MałGośka napisał:

[...] Wyobraźcie sobie więc moją radość i szok, gdy dziś, po powrocie ze schroniska przeczytałam wiadomość, że...

... że w Niemczech do Mariolki z Hundehilfe zgłosiła się pani, która w naszej Babciuni się zakochała

No - nie dziwi mnie to ZUPEŁNIE

Najlepsze w tym jest to, że owa pani jest... wetką

I już miała psiaki ze schronisk, więc wie z czym się taka adopcja wiąże

Wczoraj (w piątek) ok. godz. 17-tej Kamusia została przez p. Krysię z mężem dowieziona do Bełchatowa, gdzie jutro rusza w podróż do naszych zachodnich sąsiadów.
Kciuków nie puszczajcie

- bo dopiero w poniedziałek Kama dotrze do domku właściwego, więc sporo jeszcze stresu przed maleństwem...

Poniżej fotki wykonane przez nasze schroniskowe dziewczyny - uwieczniły ostatni dzień Kamusi w Wieluniu

A tu z "operacji chip"

w zaprzyjaźnionym gabinecie:

Niewiarygodne...mam nadzieję, że sunia zniesie ostatnie stresy i dotrze bezpiecznie do domku

Szczęśliwej podróży, kruszynko !

I co, i co

Nie chcę naciskać...no ale ile można jechać hę

No bo to jest tak: im mniejszy ogonek tym dłużej trwa podróż.

Poniedziałek już jest..

Nawet chyba następny..

No macie rację, kolejny poniedziałek za nami

Dokładnie 12-go stycznia nasza Babcia Kama została pochwycona w objęcia przez swoją nową "mamę"

- Michaelę. Oto ona, w swojej pracy:

A [link widoczny dla zalogowanych]znajdziecie stronę jej lecznicy

Kamusia na wstępie powiedziała wszystkim swoim nowym kumplom CO o nich sądzi i tym samym ustaliła odpowiednio hierarchię w stadzie

Michaela obejrzała od razu swoją nową psinkę - guzy widoczne na zdjęciach to ponoć tylko tłuszcz - sądzi więc, że przed nimi jeszcze cała masa wspólnego życia

Super

. Teraz czekamy na zdjęcia naszej Kamusi.

I się poryczałam ...

Za każdym razem, kiedy patrzę na Kamę to mam przed oczami moją Musię. Tak samo maleńka, no może Kamcia ciut mniejsza, takie same ogromne uszyska...Tylko, że Musia młodzian , a Kama już wiele przeżyła i przeżyje jeszcze dużo dobrego

A ten niedźwiedziowaty osobnik mieszka w nową Panią Kamy czy to może pacjent tylko?

Gabarytami troszkę by się różnili