Wiki - wieluńska mordka ;-)

Witam wszystkich Wielunian

przyjaciół Wielunia

a także tych którzy jeszcze nimi nie są

Nie wiem czy tam się urodziłam, ale długo w Wieluniu mieszkałam, w schronisku

Źle tego okresu w swoim życiu nie wspominam... miseczka pełna, Ewa czasem przytuliła, Pan Janek pogłaskał, a MałGosia mile łechtała damską próżność

twierdząc, że uroczy ten mój loczek

Miałam przyjaciółkę, Zuzię, świetna towarzyszka zabaw, ależ urządzałysmy harce, i pogadać z nią można było o chłopakach

No dobrze, powiem Wam, miałam też narzeczonego, Hektora.
Przyłapali nas na małym tet a tet

Grzeczna to ja tam nie zawsze byłam

, czasem wykorzystywałam chwilkę nieuwagi i wymykalam się po cichutku pozwiedzać świat

No i tak sobie żyłam pozornie beztrosko, ale nikt (nawet Zuzia) nie wiedział, że marzy mi się własny domek, gdzie będę mogła podrzemać kiedy chce (bo tu cały czas się nawzajem obszczekuja, plotkary

), nikt kości nie będzie podkradal, no i nizianko tak lubię, a tu wszyscy muszą pracować, no i kolejka do głaskania zawsze duża, ech.
13 marca, w ogóle sie nie spodziewałam, że to będzie taki niezwykły dzień, właściwie to byłam niezadowolona, śniadanko skromne, obiadu nie dali, myśle sobie "zapomnieli czy mnie już nie lubią

" Aż tu nagle przyjechał jakiś obcy Pan i Ewa mówi "Wikunia, jedziesz do domku" Aż sie w łapę uszczypnęłam, żeby sprawdzić czy to nie sen, ale nie, Ewa wyściskała, wytłumaczyła, że tego obiadu to przed podróżą dostać nie mogłam, powiedziała że mam być grzeczna, wsadziła do auta, no i ruszyliśmy w długą drogę do mojego (uwierzycie?) domu... ale o tym opowiem Wam jutro, bo już senna jestem strasznie.

Wiki (niegdyś Wielunianka)

Ciotka MałGośka tak pamięta Wikulca z czasów schroniskowych:

A tak to cudo wygląda w swoim domku, gdzie Mantis i jej rodzinka swoją miłością czynią cuda... :-)

Ale ale...nic już nie mówię - Wiktoria, miałaś pisać sama!

Jeny jaka odmiana. Myszka szczesliwa i zakochan w swoim ludzkim stadzie i te oczka no miod

Rany - Wikunia jaka ty piękna się zrobiłaś

( a twój narzeczony nadal czeka na swój domek

)

Ten gość to ja Szantina

Ponieważ Wiki jest jakoś strasznie zajęta i nie ma na razie czasu na wpis do swego pamiętniczka

to może dodam, że więcej o Wiki można przeczytać na jej stronce schroniskowej - [link widoczny dla zalogowanych]
a uroczy Hektorek, którego profil możemy podziwiać na pierwszym zdjęciu i który nadal czeka na swoje szczęście [link widoczny dla zalogowanych]

No i chyba brakuje tylko zobrazowania zabaw jakie Wikulec wyczyniała w schronisku z [link widoczny dla zalogowanych] (też nadal czeka na odmianę swego życia...)

Dzień dobry

Przepraszam, ale Pańcia musiała

te swoje newsy

A teraz ja potępię pazurki na klawiaturce

Opowieści c.d... długo jechaliśmy, nudziło mi się, więc podrzemałam troszeczkę aż w końcu Pan się zatrzymał, wysiedliśmy i... wcale mi się tam nie podobalo, straszny hałas, pełno pędzących samochodów

no ale podszedł do nas inny Pan (nawet mi się spodobał, ma brodę, jak Hektor

) i zaprasza do innego auta. Pomyślałam "uff, jednak to nie tu". Śmieszny ten Pan, śpiewal mi piosenki, ale chyba nie bardzo potrafi, bo mówił, że w domu nie pozwalają

Dojechaliśmy, środek nocy, ciemno, bałam sie troszeczkę czy mi się ten mój domek spodoba, no i jaka będzie moja rodzina. Co będzie jeśli mnie nie polubią? Wchodzimy, w progu czeka jakaś Pani, uśmiecha się do mnie, ale nie wiem czy to ta moja, więc mijam obojętnie i biegnę za Panem. Pani podchodzi, głaska, wyjmuje miseczkę, ale jestem zbyt przejęta żeby jeść. Słyszę jakieś dziwne odgłosy, no tak, Pan zamiast się mną zająć śpi i chrapie. Pańcia bierze na rączki, przytula i szepcze "Wikunia, nareszcie jesteś w domku" mówi jakby na mnie czekała, to chyba dobry znak

Zaczynam ją lubić. Ale zaraz, co ona robi? wsadziła do ogrooomnej miski gdzie pada deszcz, dziwny, ciepły...

Uh, nie lubię być mokra

Moja pierwsza noc na moim pierwszym łóżeczku, prawie własnym

Czekam na Pańcię, mam już gdzie wtulić nosek, przyjemnie tak spać...

P.S. Dziękuję cioci MałGosi, miło znów zobaczyć Zuzię

Wiem, że Zuzi i Hektorka (podobno podrywa inne panny

) nikt nie chce pokochać

Pańcia obiecała, że się postara, poprosi dobrych ludzi, ale na razie nikt taki się nie znalazl

(może jak nam Pan kiedyś domek postawi...)
Cioci Szantinie też dziękuję, za paczuszki dla mojego Hektorka

Nie jest mu wtedy tak smutno.

Pierwsze spotkanie ze sforą małych Pańciów było hmm... deprymujące

Skakali, krzyczeli, ściskali Pańcię i mnie, pomyślałam "dom wariatów"

A mnie tak bardzo chciało się spać... tęskniłam do Zuzi i Hektorka

Pańcia

dzieciakom i mogłam odpocząć

Potem dostałam coś w pyszczydło

, myślalam, że to jakiś rarytas, nie było smaczne, właściwie to wcale nie nadawało się do jedzenia, raczej do gryzienia, tyle że w ogóle do kości niepodobne

Kość, nie kość, nie dam sobie zabrać

Heh, jednak nie takie złe te dzieciaki, tylko muszę je po swojemu wychować

Po wielkim baraszkowaniu, małe spanko

Mantis - super relacja

- z niecierpliwością czekamy na cd.

Może Wikuni dacie częściej trochę

?Ciekawe co dzisiaj by powiedziała?

Wikunia - pomerdaj ogonkiem do Hektorka - on tam taki smutny

siedzi i czeka

Dzień dobry

Przepraszam, ale mała Pańcia chora, strasznie kaprysi a wtedy ja mam urwanie łepka, bo ciągle woła "chcę do Wiki, chcę do Wiki", chwili spokoju nie ma w tym domu

No ale miałam opowiadać co działo się dalej...
Pańcia powiedziała, że ta hałaśliwa rodzinka, którą już poznałam to nie pełny komplet i nie jestem jedynaczką, jest jeszcze piesek, Brutus. Ależ się ucieszyłam... będę miała towarzysza zabaw

Wyszłyśmy przed domek... to ma być pies? toż to istny potwór

Zobaczcie sami

Myslałam że chce mnie zjeść, potem się tłumaczył, że chciał

Nawrzeszczałam na niego, niech sobie nie myśli, że jak taki wielki to mu wszystko wolno

Na szczęście mała Pańcia zabrała do domku, uff.
Powiedziała mi w tajemnicy, ze też się troszeczkę tego stwora boi. Oj będę miała pełne łapki roboty, żeby to całe towarzystwo "ustawić"

P.S. Hektorku, Zuziu, nie bądźcie smutni, na pewno i Was ktoś pokocha, nie wolno tracić nadziei. Merdające życzenia ode mnie i wszystkich psiuli z ulicy (dla Hektorka

) Pozdrówcie wszystkie "ogony", te które znam, i te których już poznać nie zdążyłam

Wiki

Hej,hej! Witam wszystkich i niniejszym dołączam do tego świetnego towarzystwa na forum wieluńskim!

Uściski dla Wiki i Mantis!

(tu Was znalazłam moje kochane

)
No i czekam oczywiście na dalsze opowieści z życia Wikuni

Witajcie Cioteczki i Wujaszkowie

Pierwsze tygodnie w moim domku były radosne, ale i bardzo nerwowe, bo cieszyłam sie, że go mam, ale jednocześnie panicznie bałam, że mi gdzieś moja Pańcia zniknie

Kiedy wychodziła, okno było moim punktem strategicznym

Raz udało mi się domowników przechytrzyć, nie domknęli drzwi a ja hopsa za Pańcią. Narobili rabanu jakby nie wiem co się stało, wielkie mi niebezpieczeństwo, phi, jeden samochód na godzinę, głupia nie jestem żeby tak zaraz pod auto wpadać

Ależ się Pańcia rozgniewała

Powiedziała, że uwielbia kiedy tak do niej galopuje, ale tylko i wyłącznie na spacerkach. Trudno, dalej będę sterczeć na parapecie

Wikusia nie tylko wypiekniała,ale odmłodniała nawet.jaka szczęśliwa,radosna,kwitnąca..

Od razu widac,że znalazła kochająca rodzinkę.uwielbiam czytac takie pelne optymizmu historie.Usciski dla wszystkich i..czekam na dalsze opowiesci

Wiktorio - popatrz ile osób tu zagląda czy nic nowego nie napisałaś... (ekhm...tego... no ja też, mimo, że wiem co będzie dalej - nie mogę się doczekać

)

No, mój loczku - do roboty!

Oj chyba Wikunia już spać poszła....
Ale jutro jest nowy dzień i ....Wika

( bez wykrętów..)