Psie cudeńko - pinczerkowata Figa

FIGA

Figunia to jeszcze młoda suńka, ma ok. 1,5 roku. Choć na naszym wikcie boczki jej się zaokrągliły

- jest w typie pinczera.
Trafiła do naszego schroniska w połowie października zeszłego roku - bo błąkała się samotna i przestraszona...

Teraz jest już pewnym siebie psiątkiem, choć z racji niewielkiego wzrostu bardzo uważa na to, czy ktoś przypadkiem jej nie skrzywdzi - przydepnięcie łapki takiego maleństwa to uzasadniona rozpacz na psim pyszczku

Dni upływają jej na sprawdzaniu co i gdzie się dzieje, nic jej nie może ominąć

Jest bardzo ciekawym świata stworzonkiem - towarzyszy mi zawsze przy witaniu się ze schroniskowymi mieszkańcami.

Choć potrafi "powiedzieć" innemu psiakowi, że coś jej się nie podoba - to właściwie ciągle szaleje ze schroniskowymi kumplami, głównie ze swoją przyjaciółką Ami, ale gdy Ami jest akurat bardzo zapracowana żebraniem o jedzonko w kuchni - to Figa z chęcią tarza się w wesołych przepychankach z dowolnym psiskiem

Wygląda na to, że w swym przeszłym życiu była psiątkiem domowym...

Nowe wieści o Figuni przekaże Madzia

Magda napisał:

Figa zachowuje się jak niewybawione dziecko

Ma swoich
ulubionych towarzyszy, w biurze wybrała sobie małego, czarnego szczeniaczka, którego liże, gdy jest brudny. Bawi się z nim, aż do basowego poszczekiwania małego.
Uwielbia siedzieć na kolanach, co czasem jest nie do zniesienia, bo swoje łapki wbija w nogi, które później pozostają obolałe

Może godzinami zwracać na siebie uwagę i każdy temu ulega. Trzeba przyznać, że to dobry sposób, by znaleźć towarzysza na dobre i na złe

Wysłany: Pon 1:16, 13 Mar 2006

"Biedna" Figa

, podobnie jak [link widoczny dla zalogowanych] - została w zeszłym tygodniu wysterylizowana

Na razie powolutku wraca do zdrowia, ale za domkiem cały czas się rozglądamy!

A to relacja Magdy ze spotkania z malutką, gdy jeszcze psina nie wiedziała co ją czeka

Magda; 4 Mar 2006 napisał:

Jak zwykle, gdy przychodzę do biura, nie da rady - muszę się zająć TYLKO Figą. Ani jej się śni, by zrezygnować z pieszczot.
Jest w stanie zawarczeć na szczeniaki zbliżające się do mnie. Wskoczyła na
moje kolana, usadowiła się wygodnie i miałam wrażenie, że z dumą i wyższością patrzyła na to cale otoczenie, iż udało jej się zdobyć moje serce. Ale do szczęścia potrzeba jeszcze jakiegoś innego serducha...
Może Wasze jest wolne?

Nie ma szans by w naszym biurze spędzić spokojnie choć 5 minut

Figunia na to nie pozwoli

Po intensywnym przywitaniu rzuca się na [link widoczny dla zalogowanych], ewentualnie to on ukradkiem złapie ją za ucho czy ogon

I zaczynają się szaleństwa, przepychanki, a sądząc po dźwiękach wydobywających się z niewielkich ciałek – walka o przetrwanie

Gdy opadną z sił (ale to stan chwilowy, bardzo łatwo oba potworki się regenerują

) Figulina pakuje się na najbliższe kolana, ewentualnie wyszukuje jakiegoś nie zauważonego przez inne psie smyki smakołyka.

Trudno się jej oprzeć, trudno tak słodkiej i pomysłowej psiej panience nie poświęcić choć paru minut, nie przytulić i nie wyszeptać do ucha, że jest jedyna…

Przez rok byliśmy dla Figuni jedyną rodziną jaką miała... Choć szczerze mówiąc nie wyglądała na specjalnie zmartwioną tym faktem - w końcu dostępowała "zaszczytu " mieszkania w naszym biurze - to martwiła nas szalenie myśl o jej kolejnej zimie spędzonej w schronisku...

Niepotrzebnie - zupełnie niepotrzebnie

Pod koniec września w nasze progi zawitało młode małżeństwo - Justyna i Artur. Przyjeżdżali parokrotnie, poznawali nasze psiaki, rozważali dokładnie swoje decyzje. W końcu stwierdzili - bez Figi nie wracają do domu!

No i teraz tak: Figunia wieczory spędza na kolankach, na żądanie miziana tak długo jak chce, ma swojego ulubionego przyjaciela rodziny - Michała, na jego widok potrafi porzucić swoich ludzi

Ponieważ szczekacz z małej jest niebotyczny (potrafi rozszczekać się bez opamietania w środku nocy), zostało z psem ustalone, że dostaje własny pokój (Figa przeszczęśliwa - śpi jak chce i gdzie chce, caaaaaały pokój do jej dyspozycji) i może szczekać do woli

Kiedy ma ochotę biegnie na podwórko, ale ponieważ to zdecydowany piecuch, siedzi głównie przy swoich ludziach.

Gdy zasugerowałam Arturowi, że linia panny pozostawia sporo do życzenia, że w schronisku jednak nie miała za dużo możliwości do długich spacerków, za to jedzenie było bez ograniczenia - a we własnym domu ma szansę na powrót do figury "prawie-pinczera" - usłyszałam szczerze zdziwiony głos: przecież ona jest przecudna...

Ale skoro tak mówię, to mogą spróbować... Najważniejsze w końcu jest jej zdrowie i samopoczucie

Szkoda, że nie mają netu, ale macie wszyscy serdeczne pozdrowienia od figowej rodzinki

Suuuuuuuupeeeeeeeeeeeeer

MałGosiu, poza innymi, rozlicznymi zaletami, w tym miejscu forum jesteś zwiastunem, najczęściej, dobrych wiadomości

Zwiastuj nam jak najczęściej

Figuniu - pilnuj swojego pokoiku, ludków też - niech się nie rozłażą zbyt często
merdanko od Misia
pozdrawiam - Misiowaty
P.S.
A "Figowych" ludków oczekujemy na forum
M&M

ojejka

kochana Figunia ma domek. Nie mogę w to uwierzyć, ze i do mojej wirtualnej podopiecznej usmiechnął się los.
Pozdrawiam Justynę i Artura i proszę o jakąs fotkę z nowego domku

Małgosiu, uściski i buziaki

Suuuuuuuuuuuuuuuper!

Może wyraże tu nieco więcej entuzjazmu,niż w topiku Barmana,ale i tak poczekam z entuzjazmem prawdziwym.
Figuniu,nie opuszczaj przyjaznych kolan i nie pozwól,aby ustały mizianka .Poza tym,może jednak szczekanie zostaw na dzień?