Młodziutka Reksia wpatruje się w swego pana ;)

REKSIA

Nasza mała podopieczna ma ok. 2 latek.
Znaleźliśmy ją na początku lutego - zagubioną, przestraszoną... Nie chciała się dać złapać.
Bardzo żywo reaguje na auta, ogląda się za każdym, wyciąga główkę by jak najwięcej wypatrzeć - przychodzi więc automatycznie myśl, czy nie została właśnie z auta wyrzucona?

Początkowo unikała kontaktu z nami, przerażona głośnym otoczeniem schroniskowych braci, siedziała wbita w kąt swego kojca.
Jednak już po niespełna dwóch tygodniach widać było poprawę psiego samopoczucia - choć wciąż przy bezpośrednim kontakcie uszka były "przyklejone" do główki, a na wołanie przychodziła prawie pełznąc. Z każdym dniem było właściwie coraz lepiej, a przeprowadzona w połowie lutego sterylizacja, czy raczej późniejsza opieka p. Krysi nad naszą nieśmiałą dziewczynką, zaowocowała już wyraźną psią miłością do zajmujących się nią osób

W tej chwili Reksia zapomniała prawie o zabiegu, za to z chęcią w objęciach p. Krysi ogląda świat z wysokości na co dzień niedostępnej, przytulając swe ciałko z ufnością do opiekunki

Ach... jak wspaniale jest zamknąć oczy i wyobrazić sobie, że Reksiątko wtula się już w swego prawdziwego człowieka, we własnym domu... Że już nigdy nie będzie odrzucona, nie kochana...
Tylko czy naprawdę trzeba to sobie wyobrażać? Może to moje marzenie jest zupełnie realne?

Wysłany: Nie 2:47, 25 Mar 2007

Och - Reksia to już zupełnie odmieniona psia dziewuszka

Obserwowałam dzisiaj jak ochoczo zaczepia inne psiaki, jak koziołkuje w szaleńczych zabawach, a nawet jak sprawnie ustawia swe towarzystwo

Nabrała pewności siebie, ciekawi ją wszystko, chętnie podbiega do wyciągniętej w swoją stronę dłoni

Udało się jej przy naszej małej pomocy odzyskać zaufanie do świata - szkoda tylko, że nie jest to jednoznaczne z otrzymaniem własnego człowieka i jego miłości.
Prawdziwej miłości - do niej, do Reksi...

Reksia czekała i czekała...

... aż się doczekała

Jeszcze w październiku śliczna panna zamieszkała w domku nad samiutką Wartą - można jej więc tylko pozazdrościć widoków na co dzień

Pan Czesław, który sam Reksię sobie wypatrzył wśród schroniskowej czeredki, jest małą zachwycony. Długo mi o niej i jej zwyczajach opowiadał, zapraszał do odwiedzin

Reksia zresztą podziela zdanie swych ludzi, bo nie przejawia żadnej ochoty na samotne wędrówki, a i na spacerach zawsze pilnuje by się przypadkiem za bardzo nie oddalić

Od czasu adopcji do jej rodziny dołączyły jeszcze dwie kumpele - mała sunia, równie czujna i zadziorna jak Reksia, a niedawno wilkowaty podlotek, którego trzeba teraz wszystkiego uczyć. Ma więc ta nasza sunia pełne łapy roboty - i malucha do życia przyuczać

i pilnować domu wraz z zawartą w nim rodzinką, bawić się z kumpelą, obszczekać intruza. Wszystko na jej biednej głowie

Na szczęście ma na własność prywatny kojec, pozostały po swej poprzedniczce, onkowej suni staruszce, którą ludzka rodzina ze smutkiem pożegnała... Kojec jest stale otwarty i gdy Reksię przerasta ilość obowiązków udaje się dostojnym krokiem oddać w samotności psiej zadumie

super wieści

ale liczymy na foty, opowieści itd

merdanko - Misiek
pozdrawiam - Misiowaty

Dołączył: 26 Mar 2007

SUPER WIADOMOśCI

Cudnie

Reksiu, wszystkiego najlepszego na nowej drodze życia