Mika - słodki ideał czyli Milka co straciła jedną literkę ;)

MILKA

Milka, zwana początkowo czarną Miką, jest psim ideałem. No w każdym razie na tyle, na ile da się psa poznać w schronisku. Choćbym nie wiem jak się wysilała, nie jestem w stanie podać nawet najmniejszej wady czy zadry, która by ten idealny wizerunek zachwiała

No bo tak - ma jakieś 4-5 lat, więc smarkate wygłupy już za sobą. Jest wysterylizowana. Po zabiegu mieszkała w naszym biurze, gdzie - tak, tak, zgadliście

- zachowywała się jak psi aniołek pod każdym względem. Wie, że siusiu trzeba robić na dworze, głośno szczekać na gości się nie powinno, wpychać na siłę na kolanka nie wypada, ale jak już człowiecza ręka do psa się zbliży - trzeba korzystać ile się da

Z innymi psami nie zadziera, unika konfliktów, grzecznie siedzi sobie na uboczu, co nie znaczy, że nie ma ochoty na przytulanki, że za nimi nie tęsknym wzrokiem nie wypatruje...
Do tego jest tak śliczna i słodka, że nic tylko ją zjeść, jak ciasteczko

A jednak wygląda na to, że nikt ideału nie potrzebuje... Mieszka u nas od grudnia 2006 roku i przez ten czas zdążyła już przejść nieudana adopcję - nie sprawdziła się zupełnie jako psi dzwonek alarmowo-podwórkowy :/
Na szczęście jej tymczasowy pan widząc, że przez blisko miesiąc Milka nie zgrała się z jego życiem - oddał nam ją nie męcząc psa i siebie na siłę.
Milka - jak to Milka: przyjęła tę decyzję ze stoickim spokojem.

Apeluję więc do wszystkich psiolubów - Milka wcale idealnego człowieka nie potrzebuje, pokocha każdego, z jego niedoskonałościami... Rozejrzyjcie się wokół siebie - nie stoi gdzieś obok Was zagubiony ludź, któremu do pełni szczęścia potrzeba jedynie słodkiej Milki?...

Piękna psia dama idealna od niespełna trzech tygodni cieszy oczy SWOICH ludzi

Oczy i serca...
Gdy pani Krystyna przekroczyła nasze progi w poszukiwaniu psiska dla swej rodziny - nie musiała się długo zastanawiać. Przy Milce drgnęła dusza i odżyły wspomnienia: psina przypomniała o straconym jakieś 20 lat temu ogoniastym przyjacielu...

Szybciutko więc suńkę zabrała ze sobą

- i Milka stała się na powrót Miką

Czy to utrata jednej literki w imieniu, czy też umiejętność czytania w ludzkich myślach - trudno mi odgadnąć

- ale ta nasza sunia spokojna i nieangażująca się w psie życie schroniskowe - już po dwóch dniach pokazała biednym elektrykom, że bezkarnie nie wolno wchodzić na jej podwórko

Wciąż jednak jest damą, i choć strzeże terenu swych ludzi, nigdy nie szczeka bez powodu.

Wystarczył jeden dzień na zapoznanie się z nowym otoczeniem rodzinnym, drugi na spacerek ze swymi ludźmi po okolicy i przedstawienie się wszystkim sąsiadom, by Mikunia poczuła się pewnie i bezpiecznie

Rano zawsze czeka przy drzwiach spragniona przytulanek na dzień dobry, równie radośnie wita swych ludzi wracających po pracy. Stara się im towarzyszyć przy wszystkich czynnościach.
A stadko kurek, które wg p. Krystyny mogłaby czasami do porządku doprowadzić - traktuje jak równorzędne towarzystwo

I tak to Mika dostając więcej niż od życia oczekiwała - daje z siebie więcej niż ktokolwiek mógł przypuszczać

MałGośka ja rozumiem, że Ty zarobiona jesteś, że doby Ci nie starcza, że nie masz czasu taczek załadować

, ale TRZY TYGODNIE?!?!?! TRZY TYGODNIE nie dzielić się takimi wiadomościami, to już na sadyzm zakrawa!

A może coś jeszcze trzymasz w zanadrzu?

Milka/Mika wszystkiego naj, naj, naj w nowym domku!

Obyś już zawsze była szczęśliwa!

A te kury, to od czasu do czasu, tak dla sportu, to możesz pogonić, skoro Twojej Pani tak na tym zależy

Justyna napisał:

A może coś jeszcze trzymasz w zanadrzu?

Może i trzymam

MałGośka napisał:

Justyna napisał:

A może coś jeszcze trzymasz w zanadrzu?

Może i trzymam

No i co ja mam na to powiedzieć? W życiu bym się nie spodziewała, że taki "zanadrz" sobie wywróżę!

Normalnie i teraz to już Ci MałGośka wszystko muszę wybaczyć

Dziękuję!

Justynko czytasz w moich myślach

. Napisałaś wszystko to co sama chciałabym przekazać. Pozostaje mi się tylko zgodzić z twierdzeniem na temat sadystycznych zapędów Małgosi

, choć z drugiej strony w taki sposób udręczana to ja nawet mogę być. Oby jak najczęściej.

Mikuniu gratuluje nowego domku i bardzo mocno trzymam kciuki żebyś otrzymała w nim jak najwięcej ciepła i miłości.

Bardzo się cieszę.
Mam nadzieję,że ten domek okaże się tym szczęśliwym - na zawsze,
a opiekunowie są odpowiedzialni i kochający.