Witka - podręczny rudzielec

WITKA

Maleńka ślicznotka

Ma ok. półtora roku - trafiła do nas w ciąży, teraz odchowuje jedno maleństwo. Mamusia kruszynka - to szczeniorek wielkości chomika

Jest bardzo dobrą matką, opiekuje się dzieciakiem jak potrafi najlepiej, nie pozwala podchodzić żadnemu psu zbyt blisko - choć wszystkie są od niej większe

Zresztą gdy poczuje się "przyparta do muru" i wie, że zaraz stanie się coś co jej się nie spodoba - potrafi użyć ząbków - na szczęście zaraz się uspokaja i poddaje zabiegom.
Jest cudna - jednak trzeba pamiętać o tej jej lekkiej nieufności... Ale ogólnie Witusia kocha bardzo ludzi - gdy była zamknięta w kojcu przyklejała się do drzwi kojca na widok każdego odwiedzającego, wymachiwała malutka pupką

Nie potrzebuje ktoś malutkiej towarzyszki życia?

Witka - choć jak lwica broni swe dziecię przed intruzami, znosi mu multum kostek i co chwilę dogląda - nie przegapi żadnej okazji do przytulenia się

Głaskana z rozkoszy przymyka oczka, podstawia do miziania brzuszek... Oddaje się właścicielowi rąk calutka...

Witusiowy szczeniaczek - już nie taki malutki

- miał od paru tygodni czekającą na niego rodzinę

Gdy więc tylko odpowiednio podrósł jego mamusia została w schronisku sama... Nie zdążyła jednak zauważyć braku malucha, bo pewnego dnia została porwana w objęcia nieznanego sobie człowieka... Przestraszyła się, jak to ona, ale ponieważ źle nie było, a nawet stawało się to przytulenie coraz przyjemniejsze, miejsce drżenia całego ciałka zajęło pracochłonne wywijanie ogonkiem z radości

I tak oto nasza Witusia maleńka pod koniec kwietnia powędrowała z nową rodzinką do swojego domu - dość dalekiego, bo ok. 30 km od Wielunia!

W długi majowy weekend zadzwoniłam do Witki i porozmawiałam z seniorem wielopokoleniowej rodzinki - panem Romualdem

Witka była z lekka osowiała, starałam się więc uspokoić witkowych ludzi, że tak czasami bywa po zmianie środowiska. Ogólnie jednak widać, że z dnia na dzień poznaje coraz lepiej swój teren, pewnie to tylko kwestia czasu jak zamieni się w mały psi "dzwonek" oznajmiający ludziej rodzinie co też się dzieje w okolicy

A parę osób w tej rodzince jest - więc pracy co niemiara: trzeba przecież wszystkie ręce "obskoczyć", każdego przywitać i opowiedzieć co się działo w psim świecie

Witusiu - trzymamy kciuki! Będzie dobrze

Nie smuć się malutka..masz domek...to wystarczający powó do radości

Wituśka, trzymam kciuki maleńka, żebyś jak najszybciej poczuła się panią na włościach

Jak patrzę na zdjęcia Witki, to myślę sobie, że ewolucja jest cholernie skomplikowana. Dżekson miał wśród przodków małego konia, Witka - liska, a z paszczy oboje tacy podobni

No ładnie - chwila nieuwagi i ......

Wituniu - bardzo się cieszę,że przełamałaś moją ''złą passę'' i masz kochająca rodzinkę.
Pilnuj ich i kochaj całym swoim małym serduszkiem.
Powodzenia maleńka.

Witeczko, powodzenia w nowym domku

Zobaczysz, wszystko będzie dobrze, jeszcze będziesz się dziwić, jak mogłaś być tak wystraszona...