Mika-łobuziak :)

Ink tak glosno spadal z

ze az w Kraku bylo slychac.

no tak - łomotnęło tak, że zapadła martwa cisza.
Czy sa jakieś wieści o Mice?
merdanko - Misiek
pozdrowienia - Misiowaty

Że niby ta cisza to moja wina?

jnk napisał:

Że niby ta cisza to moja wina?

Na kogoś przecież trzeba zwalić winę, nie?

Mika, zwana również Miśką, pędzi żywot psa kochanego

Pani Magda może o niej godzinami opowiadać, a jest o czym

O! Na przykład o tym jak Mikuś uwielbia zabawy z zaprzyjaźnionymi dziećmi

Jest niesamowicie cierpliwa, z uśmiechem na ogonie i pycholu znosi przebieranie jej w różne ciuszki przeznaczone ponoć specjalnie dla psiej królewny

Zadziwiła swą panią umiejętnością delikatnego zdejmowania z dziecięcych włosów gumek

A dzieciaki tak kocha, że potrafi na nie czekać przyklejona do okna

Hmm... wad Miśka ponoć nie posiada - grzecznie zostaje sama w domu, ładnie wędruje na spacerkach

Milutka, cieplutka, kochana, wyjątkowa, wspaniała, cudna - to tylko kilka z określeń jakich użyła pani Magda opisując swoją psinkę

"Pasujemy do siebie po prostu..."

MałGośka napisał:

z uśmiechem na ogonie i pycholu znosi przebieranie jej w różne ciuszki przeznaczone ponoć specjalnie dla psiej królewny

Jest jakaś szansa, żeby Pani Magda godzinami opowiadała o Miśce na Zwierzu?

Pasują do nas, po prostu...

MałGośka napisał:

Zadziwiła swą panią umiejętnością delikatnego zdejmowania z dziecięcych włosów gumek

Dżekson w początkach swojej kariery psa domowego też próbował mnie czesać, ale brakowało mu tej kobiecej delikatności, o której mówi pani Miki

Jnk

no i zaraz takie oczekiwania żeby facet wykazywał się kobiecą delikatnością

Dżekson starał się jak mógł i co?

A Panią Magdę zapraszamy jak najszybciej na forum
merdanko - Misiek
pozdrowienia - Misiowaty

Dżekson się starał, jak mógł - nie przeczę, ale ja też się starałam - nie wrzeszczałam, nie opędzałam się, jak od natrętnej muchy, tylko pochylałam głowę starając się tym sposobem zminimalizować straty w moim "uwłosieniu" i umierałam ze śmiechu.

Ale miałam dziś niespodziankę

Zadzwoniła do mnie Magda z propozycją spotkania - właśnie przyjechała ze swoją Miśką w odwiedziny rodzinne do Wielunia, więc czemuż miałaby swej ślicznoty nie pokazać

Szczęka mi na widok Misi opadła

Lśniąca, pachnąca, w gustownych czerwonych szeleczkach (ponoć przez nią w Częstochowie nastała moda na szelki

), z cudownie kędzierzawą sierścią (to efekt niedawnej kąpieli - ale jak dla mnie musiała mieć dodatkowo zabieg przedłużania włosów i lekką trwałą

).
Grzeczna niesamowicie

Na każde (dosłownie - KAŻDE) zawołanie Magdy stawiała się przy jej nogach wywijąc tym swoim cudnym kuperkiem, po czym wracała do zwiedzania tak interesującego świata. To się właśnie nie zmieniło - tyyyyle rzeczy na raz trzeba obejrzeć, załatwić, obwąchać. Tylko w międzyczasie ze sto razy podbiegała do Magdy, albo choć na nią zerkała z daleka

No fakt - wypatrzyła w pewnym momecie kota i zamieniła się w torpedę. Na szczęście kontakt z nią urwał się na jakąś minutę - i znów stęskniona pojawiła się przy nogach swej ukochanej pańci

Bo... ewidentnie widać, że pańcia jest ukochana

A i w drugą stronę też to działa

Każdy gest Magdy w kierunku Misi jest pełen miłości i troski

Czyli już wiecie jaką przyjemność sprawiło mi to spotkanie, prawda?

Zresztą sami popatrzcie...

Tak, to nasza Mikunia, tylko włos dwa razy dłuższy

Ale minka ta sama

Przy Madzi Misia momentalnie zaczynała się uśmiechać

"Kochamy się, wiecie?"

By Magda mogła zobaczyć wreszcie podstronkę swej dziewusi odwiedziłyśmy Blinka w pracy. Mika dla swej pańci dała się nawet wsadzić na niezbyt stabilne krzesło i pozowała cierpliwie na niebieskim tle

MałGośka napisał:

"Kochamy się, wiecie?"

Będę płakać

ze wzruszenia oczywiście - taki szcześliwy i zadbany psiak

MałGosiu zazdroszczę Ci tego spotkania

Wzruszyłam sie tym fotoreportażem...

Jak codownie

No prosze jaka elegancka sunia

W każdym geście, w każdym spojrzeniu, widać ich wzajemną miłość

Amie napisał:

MałGosiu zazdroszczę Ci tego spotkania

Ha! I jest czego

Obie dziewczyny przesympatyczne, choć jakoś tylko ta kudłata przyłaziła do wyczochrania

Ale czyż jest coś wspanialszego od przyglądania się zakochanemu psu i wpatrzonemu w niego opiekunowi? I wysłuchiwania opowieści o ogonie, który nie tak dawno przecież jeszcze biegał po schroniskowym podwórku?