Krakowiak Igor

MałGośka napisał:

Amie, Mantis - co, mniejszej czcionki to już nie było?

Amie to jeszcze pół biedy - przynajmniej trzymała się koloru czarnego, ale Mantis z tymi jasnymi szarościami chyba postradała zmysły. Mantis, marzy Ci się wirtualna wersja atramentu sympatycznego?

Igorek zwany w nowym domu Rudym - pewnego wieczoru, w krótkim czasie po adopcji - zniknął

Przerażenie pani Ewy i jej męża było olbrzymie

Okazało się, że rudzielec przecisnął się przez ogrodzenie i ruszył w poszukiwaniu swej ukochanej pani, która to właśnie poszła do sklepu. Jak to bywa - coś widać chłopaka po dordze zainteresowało i się ze swą panią minął. Zrozpaczeni ludzie przeszukali całą okolicę, a że późna noc się już zrobiła - postanowili poszukiwania wznowić od rana. Długo jednak pani Ewa nie pospała, wiedziona szóstym zmysłem (jak to kobieta!

) pobiegła do bramy - a tam Rudy przywitał ją najwspanialej jak potrafił

Ogrodzenie zostało momentalnie zabezpieczone jeszcze dokładniej.

Codzienne życie nabrało normalnego rytmu, nasz Igorek jest już wesolutkim, wyczesanym i pachnącym przystojniakiem. Przede wszystkim jednak... jest najważniejszym członkiem rodziny - rodziny szczęśliwej, która znów stała się pełna

A czy mozecie uchylic rąbka tajemnicy w jakich okolicach grodu Kraka mozna spotkac przesympatycznego Igulca?? Albo jakis namiary na wlascicieli -jak co umowimy sie na jakis wspolny psi spacerek Taszenka z Jurasem chetnie pozna kumpla a ja popstrykam fotecki

Geba - poduś o namiary Ewę, ja nie mam bladego pojęcia czy to sam Kraków czy tez jego okolice

Pomimo tego, że było niebezpiecznie, bo Igorek sobie poszedł sam... to jednak świetna historia

A ten moment kiedy pańcię coś tknęło i poszła do bramy, a tam wywijający ogonem Igor... mogę sobie wyobrazić te sprzeczne uczucia w niej - dać mu w tyłek czy wycałować, że mu się nic nie stało i wrócił

Igorku, ale na przyszłość trzymaj się z dala od samotnych spacerków.

Ja tam nawet wyobrażac sobie nie musze

Doskonale wiem co czuła Igorkowa Pancia,bo na co dzien mam podobnego dżentelmena w postaci Borysa.Nie dalej jak wczoraj podniósł mi adrenalinę...Eh,chłopaki,chłopaki..

Przedwczoraj prawie zemdlałam, gdy zadzwonił telefon - po drugiej stronie słuchawki był nie kto inny tylko p. Ewa

Ruduś, Rudzik, Rudy najwspanialszy. Najmądrzejszy i najukochańszy. Rozpieszczany kanapowiec, ale przy tym doskonale znający granice - wystarczy raz poinformować chłopaka, że coś pieskowi nie wypada, by ten więcej tego nie powtórzył

Psi ideał

Ponieważ nasz wieluniak nie sprawia najmniejszych problemów - p. Ewa zaczęła zastanawiać się nad przyjęciem pod swój dach towarzysza dla niego. Nadal serca rudkowych ludzi mocniej drżą na widok teriera (w typie naszego Bobika), więc p. Ewa z mężem właśnie o takim psiaku marzy. Oczywiście zaraz usłyszałam, że Rudy i tak będzie dla nich najwspanialszy i najśliczniejszy pod słońcem

, tylko sentyment do rasy pozostał (poprzednik Rudzisia by właśnie takim terierem).

I tu prośba do Was - jeśli wpadnie Wam w oko jakieś ogłoszenie o takim psiaku to dajcie znać. Najważniejsze by naprawdę teriera przypominał i był jeszcze psim dzieckiem - chcą samca, więc obawiają się reakcji Rudego, wiadomo - szczylkowi będzie na więcej pozwalał

Nic w tych poszukiwaniach na siłę, mogą poczekać

Tylko tak sobie myślę, że raczej nie ma wielkich szans na młodziutkiego terierka w potrzebie - może więc ktoś ma namiary na jakąś hodowlę?

Najwspanialszy? Najmądrzejszy? Najukochańszy? Psi ideał?
No ba, wszak wieluniak, nie

I trzymam łapki, żeby ten wymarzony terier, jednak okazał się psiulem w potrzebie

Tyle ich czeka na dom...

MałGośka, na dogo jest taki jeden terierowaty (tzn. jeden teraz zaraz mi przyszedł na myśl), jutro w pracy poszperam i dam Ci mailem link do jego wątku. Może to będzie TEN pies dla TYCH ludzi?