Jak pręgowany Dyzio stał się biegaczem z zamiłowania

DYZIO

Najprawdopodobniej porzucony. Przywieziony do nas na początku czerwca z baru gdzie usiłował się dożywiać.
Młodziutki, może 1,5-roczny.
Jest w typie bull'a. Ma krótki ogon.
W kojcu stoi praktycznie przyklejony do drzwi, bardzo czeka na jakiekolwiek zainteresowanie, radosny. Choć do fotek był przytrzymywany za obrożę, czego wyraźnie się bał - nie sprzeciwiał się, tylko próbował jak najszybciej się "ewakuować"

Przestraszony przybiera uległą pozycję, zresztą uszka ma prawie czas przytulone do głowy... Prześliczny pręgusek

Pewnego listopadowego dnia do schroniska zawitał sympatyczny pan. Przyglądał się naszym podopiecznym, dość długo zastanawiał. Gdy rozważał swą decyzję śliczny pręgusek nie miał jeszcze pojęcia, że poszczekując za kratami swego kojca na przechodzącą postać i wpatrując się w nią swoimi pięknymi orzechowymi oczętami pomaga ową decyzję podjąć

Dyzio był troszkę zdezorientowany gdy trzeba było opuścić mały, ale znany dobrze schroniskowy kojec. Chwilkę trwało wypełnienie dokumentacji adopcyjnej - i psisko z nowym panem odjechało do domu. Do dyziowego nowego życia

Pręgus powolutku aklimatyzował się w nowych warunkach. Troszkę marudzenia przy jedzeniu, popiskiwania gdy pozostawał sam - ale z dnia na dzień Dyzio coraz lepiej zapoznawał się z domowymi zwyczajami, z nowym rytmem życia.
Swoich ludzi bardzo szybko pokochał, zwłaszcza, że czuł od samego początku jak ważnym jest dla nich domownikiem

Gdy poczuł się już pewnie - stał się nie tylko słodkim pieszczochem, ale i "groźnym" stróżem swojego terenu

Z olbrzymią przyjemnością słuchałam opowieści pani Leokadii - dyziowej opiekunki - o wspólnych spacerach, psich szaleństwach i radości jaka temu towarzyszy, o tym jakie mądre psisko do nich trafiło

Dziś nawet w telefonicznej opowieści jego ukochana pańcia stwierdziła, że w dyziowej krwi musi być charcia domieszka - bo tak się podczas ulubionych biegów pięknie prezentuje

Tylko trochę słaby z naszego przystojniaczka jest dyplomata - bo czasami tak się w swych szaleństwach zapomni, że nie reaguje na przywołania pana... za to na głos p. Leokadii - momentalnie

miejmy nadzieję, że w tym przypadku nie będzie żadnej "niespodzianki" i drogi z powrotem...............
p o w o d z e n i a

merdanko - Misiek
pozdrawiam - Misiowaty

Oj Dyziu jak ja się cieszę

Powodzenia i stałości domku

Trzymamy kciuki za naszego Dyzia

i

od Kory

Nie reaguje na przywołania Pana?Przecież jakby nie było to ,,Swawolny Dyzio,,

Poprawi się chłopak na pewno!

No Dyziek sluchaj sie chlopie wlasnej Panci bo to skarb nieoceniony.

P. Krysia opowiedziała mi parę dni temu, że (i tu mogę coś pokręcić) nasza AnJa na jakiejś imprezce rodzinnej/koleżeńskiej spotkała się z ludzikami naszego Dyzia

Ponoć jest wszystko w porządku, Dyzio nieodmiennie zakochany przede wszystkim w p. Leokadii - ale więcej to musiała by już sama AnJa przekazać

O wow, ale ten świat mały

AnJa proszona do odpowiedzi