Cuuuuudna Zmorka - biały jamniko-beagle? ;)

ZMORKA

Cały czwartek mała Zmorka dreptała w okolicach lecznicy dla zwierząt. Ponieważ w tym miejscu ruch jest spory, każdy myślał, że opiekun psa jest gdzieś blisko.
Gdy w końcu wieczorem zmęczona psinka wpadła w moje oczy - byłam już pewna, że nikt na nią nie czeka w pobliżu

Przypuszczam, że została w tym miejscu porzucona, bo z opowiadań różnych ludzi wynikało jasno, że cały dzień trzymała się podwórza lecznicy, nigdzie dalej się nie wybierała...

Zanim mogłam ją przekazać w ręce p. Krysi - spędziłam z małą nieco czasu. Śliczna suńka ma na moje oko około 8 m-cy. Cały dzień spędzony bez odpoczynku nie zmęczył jej na tyle, by nie starała się za wszelką cenę być z ludźmi, a że jest bardzo sprytna - nie miała problemu z szybkim rozpracowaniem obejścia płotu

Moje prywatne psie stadko zostało przez nią mocno obszczekane, ale gdy zmorkowy strach minął - dzielnie dała się psiskom obwąchać i nawet próbowała bawić

Pięknie szła na smyczy, bez problemu wskoczyła do auta, a w nim ułożyła się tak, by być jak najbliżej mnie - i niewyobrażalnie grzecznie spędziła tak cały potrzebny na odwiezienie jej do schroniska czas.

Po dwóch dniach spędzonych w schronisku widać, że rozpiera ją energia - trudno było Zmorkę ustawić do zdjęcia, kręciła się niczym mały bączek

a ogonek nie zaprzestawał ruchów

Potwierdziła swe wspinaczkowe zdolności - mimo króciuchnych łapek nie miała problemów z wdrapaniem się na wysoką półkę i spędzenia tam nocy

Po tych kilku miesiącach spędzonych na szaleństwach ze schroniskowymi kumplami, oraz na tęsknocie za własnym człowiekiem podczas smutnych godzin w kojcu - Zmorka straciła nieco na urodzie. Na szczęście brudek z ciałka da się zmyć, a szczęśliwy błysk w psim oku przy kontakcie z ludźmi wciąż jest obecny

Asia po obejrzeniu ostatnich zdjęć powiedziała mi, że Zmorka bardzo się zmieniła... Przyznam, że zupełnie tego nie dostrzegałam - ale po dokładniejszym przestudiowaniu zdjęć z czerwca, i porównaniu z tymi ostatnimi - faktycznie widać jak bardzo psiak może się zmienić w trzy miesiące

Zmorka wydoroślała, zmężniała, jakby nieco urosła... Ale fiu-bździu

w łebku wciąż to samo

Jednak Asia Zmorze pozostała wierna - w końcu wypatrzyła ją na schroniskowej stronie już ponad miesiąc temu, musiała jednak wstrzymać się z adopcją do stosowniejszej ku temu chwili.

I tak oto w sobotę o świcie ruszyła Asia z Wrocławia po swoją psią przyjaciółkę, która zupełnie nie zdając sobie sprawy z tego co za kilka godzin ją czeka - jak co dzień brykała na schroniskowym podwórzu

Asia napisał:

Podróż minęła dobrze.. spała - choć ciężko jej było przez te wszystkie odgłosy... Wychodziłam z nią parę razy na dwór, bałam się że się załatwi gdzieś w domu... Pod koniec dnia ledwo na oczy widziała, nogi jej się plątały, w nocy spała kamiennym snem. Wykąpałam ją po przyjeździe, dostała świra, zaczęła latać jak szalona.. generalnie przyzwyczaiła się do nowego miejsca od razu po 5 minutach, najszybciej to się z kanapą, łóżkiem i fotelami zaprzyjaźniła... Strasznie chce z nami spać. Udało jej się w pierwszą noc, ale dziś już obok łóżka. Ma swoje miejsce do spania gdzie nikt jej nie przeszkadza, mimo to woli koło mnie...

[...] Generalnie łazi za mną jak cień i nie pójdzie spać dopóki ja się kręcę po domu.

Wczoraj byliśmy w lesie i u moich rodziców, bawiła się z Tutkiem (na zdjęciu) - to będzie jej nowy towarzysz - co prawda mieszka u rodziców ale wspólne spacery będą częste.
W lesie biegała sobie, generalnie trzyma się blisko nie ucieka, już nawet się słucha czasami

Wczoraj została ochrzczona imieniem NUKA. Już reaguje

[...] Szkoda tylko ze się wyspać nie może... Dziś cały dzień nie spała wcale, bo za mną łaziła non stop... Tłumaczę jej, że nie ucieknę, a ona nic nie rozumie

Zmorkowa Nuczka ma już za sobą wizytę u weta rodzinnego, stawiła dzielnie czoła walce z "bogatym życiem wewnętrznym i zewnętrznym".

Ogólnie jednak humor jej dopisuje, sami zobaczcie

Istny szaleniec

Uff, kamień z serca

powodzenia
merdanko - Misiek
pozdrawiam
Misiowaty

MałGośka napisał:

sami zobaczcie

Istny szaleniec

Widzimy

, cudna psinka. Jak na moje oko to Nuka ma w sobie coś z jamnika i jack russell teriera a to zapowiada mieszankę wybuchową. Nie będą się nowi pańciostwo ze swoją prześliczną iskiereczką nudzić.

hehe..jak najbardziej sie nie nudzimy..szaleństwo codziennie:)
ale o to własnie chodziło

!

trzymm za WAS!! I samych takich radosnych zdjęć życzę

Ślepka przepiękne a Pan Bóg miał chyba wenę twórczą skoro tak namalował jej pycholek. Życzymy powodzenia bo Romek też coś od pędzla posiadał przy poczęciu.

jaki romek jaki pędzel?

Super wiadomość.
Asiu - ucałuj dziewuchę ode mnie. Wszystkiego najlepszego życzę.
Pamiętam ją jeszcze taką smutną, stęsknioną... w schronisku, a teraz. Ach. Całkiem inny pies !

Asiu - mój Romek to dalmatyn dlatego jakby malowany lub pokropiny czrną farbą bo tego by człowiek nie zrobił tylko boska natura.Zapraszamy na naszą stronę- poczytaj.

Jola-Błękit napisał:

Zapraszamy na naszą stronę- poczytaj.

A dokładnie - TUTAJ

wiata napisał:

Jak na moje oko to Nuka ma w sobie coś z jamnika i jack russell teriera a to zapowiada mieszankę wybuchową.

Mieszanka tak czy siak - zapewniona

ale miks z jack russele'm, z racji braku takich psiaków na naszym terenie raczej wykluczony. Jak w tytule - posądzałam małą o geny beagle'a, ale na pewno już wiem, że jedno z rodziców było amstafem.
A wiem z tego powodu (o czym Asi już opowiadałam), iż jedna z wolontariuszek zidentyfikowała Zmorkę jako psiaka jednego z pracowników fizycznych owej lecznicy, przy której małą znalazłam. Zapytany o porzuconego psa - oficjalnie z niej zrezygnował.

No i dobrze zresztą, bo dzięki temu możemy w końcu oglądać przeszczęśliwą Nukę w objęciach swej Asi

"Leeeeeeceeeeeee!"

Szaleństwa z... Asia - któż to?

"Co to za wielki pies?!?

"

Asiu, a tak z ciekawości, ile waży Nuka bo ostatnio kiedy byłam u weta przyszedł mały amstaf i się okazało/aż nie wierzyłam/, że waży tyle samo co mój Romek.

Nuka waży 11 kg..daleko jej do wagi amstaffa..na szczęście..
Pozdrawiam Wszystkich i Dziękujemy za miłe słowa.