Bernardynia więźniarka z worka - Ziuta - teraz IGA :)

ZIUTA

Ziuta to ok. 3 letnia piękna bernardynka. Obecnie bardzo spokojna, łagodna, przesłodka i smutna. "Obecnie" - bo wierzę mocno w to, że gdy odzyska wiarę w ludzi, odzyska też radość z życia i chęć do psich psot.

Tydzień temu p. Krysia dostała zgłoszenie od sołtysa wsi spod Częstochowy... o leżącym worku na polu przy drodze

Do znaleziska pojechały natychmiast nasze dziewczyny (pracownice). Ponieważ worek przy dotyku nieco powarkiwał, nie uwolniły od razu jego zawartości.

Szkoda, że nie miały jak zrobić zdjęć. Jednak sama historia jest tak bulwersująca, że i tak wszystkim zapewne zjeży się włos na głowie, a łzy napłyną do oczu...

Jak w takim, niedużym przecież, jutowym worku mogła zmieścić się nasza Ziutka? Kto i jak ją tam bestialsko upchnął, bezdusznie omotał sznurkiem krępując psie ruchy i porzucił, pewnie daleko od swego miejsca zamieszkania? Na miejscu dziewczyny zobaczyły ślady samochodu - pewnie psina przeleżała w ten sposób od zeszłej nocy (co najmniej kilkanaście godzin bez ruchu).

Oto worek:

Uwolniona Ziutka ledwie stała na nogach. Od razu pochłonęła sporą porcję jedzonka... I od momentu wyswobodzenia jej z więzów - ani razu już nie warknęła, nie mruknęła nawet, a przecież wciąż jest osłabiona, i pewnie nieźle przez ludzi skrzywdzona...
Gdy otrzymała na własność kojec z budą wyściełaną słomą i kołderką - nie chciała wejść do środka, dopiero ciemny koc na białej kołdrze przekonał psa, że w środku jest przytulnie i przede wszystkim, w końcu, bezpiecznie...

Bardzo bała się aparatu, do zdjęć Ania (pracownica) musiała mi ją siłą przytrzymywać, tak bardzo groźnie wyglądał dla niej człowiek z błyskającym aparatem...
Na wyjście z budy namówić się dała właściwie bez problemu - wystarczyło dać jej spróbować jedzonka z miski. Choć dopiero zjadła swoją porcję, wciąż chciała więcej, jakby na zapas... Wystarczy jednak spojrzeć na jej zapadnięte boki, by zrozumieć, że przez długi czas jej życie nie było łatwe. Bernardynka o talii charta

Może ktoś ma możliwość zapewnienia suńce domu tymczasowego? Lub, co było by najlepsze dla niej, stałego?

Ziuta banerkowo...

[link widoczny dla zalogowanych]

A może ktoś zechce zabrać sunię na wirtualny spacer?

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Mantis napisał:

A może ktoś zechce zabrać sunię na wirtualny spacer?

Banerki przepiękne

I to one właśnie spowodowały, że nigdzie Ziuty nie trzeba już zabierać...

Dzięki alarmującemu banerkowi na stronie [link widoczny dla zalogowanych] naszą piękną suńkę wypatrzyła pewna zwierzolubna dziewczyna

Wypatrzyła, przeczytała i pokazała od razu siostrze Magdzie i szwagrowi Piotrowi, którzy wciąż szukają swego zaginionego niedawno psiaka

Po mej wczorajszej długiej wieczornej rozmowie z Piotrem, podczas której dzielnie siałam swe czarnowidztwo

- rodzina zgodnie zdecydowała się na przyjęcie nowego domownika. Jeśli ich zguba jakimś cudem się odnajdzie - będą mieli po prostu większe stado i tyle

Dziś po Ziutkę przyjechał cały tłum

- Piotr z teściową oraz ową szwagierką, do której Ziuta zaraz przylgnęła

Bałam się co się może dziać w samochodzie - w końcu dźwięki auta ostatni raz psina słyszała będąc sadystycznie skrępowana w worku

Na szczęście to bardzo, baaaardzo mądra suka i, chyba czując, że ważą się jej losy, przeobraziła się w aniołka

I pojechała w stronę Wrocławia, pozostawiając za sobą nasze popłakane dziewczyny-pracownice Ankę i Gośkę... (Ziuta łamie wszystkie serca

- poza tym jednym - ale raczej serca w ogóle nie było w piersi człowieka, który ją tak strasznie skrzywdził!)

Od kilku już godzin Ziuta zwana na razie przez Piotra IGĄ

- poznaje swoje włości, nowych członków rodziny - w tym kota Ptysia zwanego Kitkiem (wykastrowany! ha!

)

Piotr ma się do mnie odezwać niedługo, podeślę mu link do ziutowego topiku, może namówimy go na dołączenie do nas?

MałGośka napisał:

Ziuta łamie wszystkie serca

W pełni się z Tobą zgadzam

Mam nadzieję, że od dziś już zawsze będzie szczęśliwa... Mocno trzymam kciuki.

Iga, imię też cudne

A to jeszcze w umowie adopcyjnej nie ma punktu, że obecność na Zwierzu obowiązkowa?

Piotr, czekamy

Ale sie ciesze kurna naprawde expresowa adopcja Iguniu badz szczesliwa to co zle cie mialo spotkac juz za Toba.

Dołączył: 26 Mar 2007

Tak to szczera prawda że z niej łamaczka serc , to cudownie że ma już swój domek. Powodzenia śliczna

super wieści - zawsze gdy wieluński podopieczny znajduje dom i swoich ludzików to radość wielka

a swoją drogą to kogoś kto w bestialski sposób postępuje ze zwierzętami - przypiekać, ciąć na kawałki, solą posypywać....... w starożytności wymyślono karę talionu - może trzeba powrócić do starych, sprawdzonych sposobów
merdanko - Misiek
pozdrawiam - Misiowaty

Mogłabym być wykonawcą kar i tortur przytoczonych przez Misiowatego. Dajcie mi tego dziada a nic z niego nie zostanie. Brak słów

Iga- teraz będzie tylko dobrze, dużo smacznego jedzenia, michy wody,ciepełko i serca tylko dobrych ludzi skoro tak szybko zareagowali

Też byłabym bezlitosna dla takich potworów. Najwyższa pora zmienic polskie prawo, aby zwierzę przestało być rzeczą. Może wtedy strach przed karą powstrzymywałby takich oprawców.

Czekając na osobiste odwiedziny Piotra - mały cytacik:

Piotr napisał:

Nasza bernardynka wraca powoli do zdrowia. Jej ruchy są coraz bardziej energiczne, ale po zabawie i przytulaniu lubi sobie sama odpocząć w swoim legowisku. To naprawdę mądry pies, nie sprawia na razie żadnych problemów. Nie wyczesałem jej jeszcze, bo trochę boi się grzebienia i szczotki. Kołtuny też obcinam po jednym. Kupiłem suchy szampon, więc mam nadzieje że trochę ją wyczyści. Zastanawiam się czy nie dodawać do gotowanego ryżu suchej karmy, żeby rozmokła dla lepszego aromatu albo mokrej kociej karmy? Niedługo prześlę jakieś zdjęcia, które zrobię jak wrócę wcześniej z pracy i nie będzie ciemno. Czasami wydaje mi się że jej oczy za kimś lub czymś tęsknią, ale może mi się tylko wydaje. Czas leczy rany...

Piotr; 4 Gru 2008 napisał:

[...] przesyłam parę informacji z życia naszej pięknej. Musiał ją odwiedzić weterynarz, bo stan grypowy z którym do nas przyjechała nie przechodził to znaczy oczy ropiały katar ciekł z nosa no i miała podwyższoną temperaturę. Dostała w dupkę witaminy na wzmocnienie i antybiotyk. To ją troszkę zwaliło z nóg na jeden dzień, ale już doszła do siebie i zaczyna śmiało figlować. Z jedzeniem też już nie było najlepiej bo gotowany ryż albo świeże bułeczki z masełkiem szybko się znudziły. Teraz baaardzo chętnie połyka bo trudno mówić w jej przypadku o jakimś delektowaniu się - kaszaneczkę i jakąś inną karmę o podobnym składzie z puszki. Zdjęcia, które załączam może nie oddają jej stanu ale wydaje mi się że jej linia charta powoli zaczyna zanikać

Nooooooo, dla mnie zmiana widoczna i to bardzo! Jak Igunia wypiękniała...

Na koniec, w ramach przykrych wspomnień

Anka, nasza pracownica, która pojechała po naszą sunię w worku

zrobiła z daleka zdjęcie owej stodole, przy której psina została porzucona. Popatrzcie - choć może niewiele widać - jaki to cud, że w takich okolicach sołtys worek wypatrzył...

Oj dzieki Ci dobry Boże za tych ludzi, którzy wzięli do siebie tego ogonka.Niech im się szczęści i dzieje wszystko co najlepsze w życiu bo Iga wylądowała w pałacu. Wszystko tam tak pięknie wyglada a Iga już chyba boczków dostaje bo nie widać tej tragedii. Jeszcze raz -chwała Bogu albo innej opatrzości,że czuwała nad tym cudnym psem.

Ale ma suka teren

super. Jeszcze chwila i nie będzie po niej znać trudów przeszłości

Iga

farciara