Dom spokojnej starości w Japonii

Hmm...

"Spokojna starość psa

W Japonii powstanie pierwszy dom spokojnej starości dla psów. Czworonogi będą miały zapewnioną całodobową opiekę weterynaryjną, a także towarzystwo szczeniaków, aby mogły... czuć się młodziej. Więcej >>

W Japonii, która ma najszybciej na świecie starzejące się społeczeństwo, problem starości dotyka w coraz większym stopniu także psy. Przeciętna długość psiego żywota wydłużyła się z pięciu lat w latach 80. do 15 w ostatnich latach, głównie dzięki lepszej diecie i opiece medycznej.

W okolicy kurortów w Nasu, na północ od Tokio firma Saradi otwiera dom psiej starości dla 20 pensjonariuszy. Jak powiedział dyrektor nowej placówki, Nana Uchida , nad ich stanem ma czuwać dostępny przez 24 godziny na dobę weterynarz.

Psy będą karmione naturalną żywnością i co więcej – będą miały zapewnione towarzystwo młodszych psów, aby zachować witalność.

– Widzimy silny popyt na takie usługi, częściowo dlatego, że właściciele psów starzeją się razem ze swymi pupilami, a również kobiety pracują dziś zawodowo i nikt nie ma czasu zajmować się psami – powiedział Uchida.

Ponadto wielu właścicieli nie potrafi poradzić sobie z problemami psiej starości, jak np. ciągłe szczekanie w nocy – twierdzi firma.

Miesięczna opłata za pupila w psim domu starców wyniesie ok. 100 tys. jenów (815 dolarów) miesięcznie."

Źródło: PAP/ TVP

Chociaż - po pierwszym szoku pt. "jak można oddać starego przyjaciela" - przychodzą na myśl takie przypadki jak choroba opiekuna, jego problemy ze zdrowiem, czy nawet śmierć. Wtedy faktycznie takie miejsce stricte dla psich staruszków, z opisu wyglądające wręcz genialnie, jest rozwiązaniem idealnym. Ale oddawanie psa tam tylko dlatego, że się zestrzał?...

Chyba, że odruchowo patrzę na tę sprawę przez pryzmat polskich zachowań i schroniskowego żywota psa porzucanego

Obawiam się, MałGosiu, że poważna choroba opiekuna albo jego śmierć wykluczają możliwość płacenia co miesiąc 815 dolarów za pobyt psa w domu psiej starości. Tak więc - w mojej ocenie, a jakże! subiektywnej! - jest to kolejna propozycja z gatunku "jak mieć psa i nie mieć żadnych z związanych z jego posiadaniem obowiązków" adresowana do samolubnych, kapryśnych i niedojrzałych (na przekór wiekowi metrykalnemu) przedstawicieli zdegenerowanej części gatunku ludzkiego

w pełni niestety zgadzam się z jnk
no chyba, że opiekun zmarł a tzw spadkobiercy wolą za psa płacic niz się nim zajmowac lub oddac do schroniska